Wszędzie można znaleźć furtkę do raju. Ważne, by być tam, gdzie nasza dusza najlepiej pasuje.

Jesteś kimś niezwykłym. Sprawiasz, że ktoś obok ciebie nie może żyć byle jak.

Połączyła ich jesienna, pachnąca ziołami, wilgotna łąka, szum drzew nad głową, pierwsze gwiazdy na granatowym niebie i odcisk trawy na nagich plecach.

Czasem trzeba impulsu, by wyzwolić dobre odruchy, solidarność, obudzić do działania.

Tam, gdzie jest tajemnica, są też pogłoski, poszlaki i tropy.

Życie jest niczym górska rzeka. Potrafi toczyć się leniwie i przewidywalnie, łagodnie błyskając w słońcu gładką powierzchnią wody, ale umie też nieźle przyspieszyć z powodu gwałtownych opadów i tworzyć głębokie wiry, o jakie nikt jej nie podejrzewał. Podobnie jest z codziennością. Czasem w ciągu kilku dni dzieje się więcej niż przez lata.

Jesteś tylko człowiekiem i popełniasz błędy. Jak każdy. Ja się cieszę, że mi to wszystko powiedziałaś. Jakoś mi lżej, że jesteś prawdziwa. Trudno się żyje z pomnikiem ze spiżu. Jest zimny. Ideał nigdy nie zrozumie człowieka. Może go zrozumieć tylko drugi człowiek.

Kto nigdy nie był głodny, pojęcia nie ma o smaku potraw. Kto nie pracuje naprawdę, nie zna przyjemności wytchnienia.

Oboje z jakiegoś powodu nie mogli sobie znaleźć miejsca w świecie. Są tacy ludzie, którzy już po urodzeniu gładko wpasowują się w otoczenie. Jakby byli szklanym koralikiem, który łagodnie układa się w zagłębieniu. Inni nie mają tak łatwo.

Trochę zaczynała rozumieć kobiety pracujące w domu. To nie rodzaj pracy ma decydujące znaczenie, ale to, z jakiego powodu i dla kogo jest wykonywana. Miłość może dodać smaku nawet suchym ziemniakom.