Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W pewnym sensie uważam religię za szczytowe osiągnięcie ludzkości. Tworząc Boga, wykształciliśmy zdolność kontemplacji własnych słabości - i wyposażyliśmy go w wygodne furtki, dzięki którym możemy wierzyć, że mamy ograniczoną kontrolę nad włąsnym życiem. A prawda jest taka, że większości ludzi odpowiada pewien stopień życiowej niemocy. Ale moim zdaniem mamy kontrolę - mamy jej tyle, że śmiertelnie nas to przeraża. Bardzo możliwe, że Bóg to najcenniejszy dar, jaki sprawił sobie gatunek ludzki. Dzięki niemu nie postradaliśmy zmysłów.

Wiedziała, że opowieści mogą zmienić rzeczywistość: przeszłość, przyszłość, nawet teraźniejszość. Już na studiach była agnostyczką, ale jeśli miałaby się zgodzić z jakimś aspektem judaizmu, to właśnie z wiarą w moc słów. Słowa wślizgują się przez dziurki od kluczy i szpary w drzwiach. Przyczepiają się do ludzi, przechodzą jak materiał genetyczny z pokolenia na pokolenie.

Myśli mają skrzydła.

Wyobraził sobie - a właściwie wybrał - Boga, w którego zamierzał od teraz wierzyć, i w tym tkwił problem. Oczywiście ludzie bez przerwy wybierają sobie rzeczy, w które chcą wierzyć: związki, przekonania polityczne, kupony na loterię. Ale teraz Daniel widzi, że z Bogiem jest inaczej. Boga nie należy projektować w oparciu o osobiste przekonania, jak rękawiczki szyte na miarę. Bóg nie powinien być wytworem ludzkiej tęsknoty, dość silnej, by wyciągnąć sobie bóstwo z kapelusza.