Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie wierzą, że będą szczęśliwi, jeśli
przeprowadzą się w jakieś inne miejsce, lecz przekonują się, że to tak nie działa. Gdziekolwiek się udasz, zabierasz tam siebie.

Jeśli na nic się nie odważysz, gdy minie dzień, niczego nie zyskasz.

Strach jest zaraźliwy, potrafi się udzielić. Czasami wystarczy, by ktoś powiedział, że się boi, i strach staje się prawdziwy.

Umarli cię nie zawodzą. Przeżyli już swoje życie, zrobili to co zrobili. My się nie zmieniamy, żywi natomiast zawsze zawodzą.

Ze wszystkich narządów (...) najniezwyklejszy jest język, używamy go bowiem zarówno do smakowania słodkiego wina i gorzkiej trucizny, jak i do wypowiadania słów zarówno słodkich, jak i cierpkich.

Gdziekolwiek się udasz, zabierasz tam siebie, jeśli rozumiesz, co mam na myśli.

Chcę poznać życie. Chcę ująć je w dłonie. Chcę zostawić ślady stóp na piasku bezludnej wyspy. Chcę grać z ludźmi w piłkę. Chcę... Chcę wszystkiego.

- I co z tego? To tylko śmierć. No wiesz, wszyscy moi najlepsi przyjaciele są martwi.
- Tak. - Silas się zawahał. - Istotnie. I w większości pokończyli już to, co mieli do zrobienia na tym świecie. Ale ty nie, ty jesteś żywy, Nik. To znaczy, że masz nieskończony potencjał, możesz zrobić, co tylko zechcesz, stworzyć, co zechcesz, marzyć, o czym zechcesz. Jeśli zmienisz świat, świat się zmieni. Potencjał. Gdy umrzesz, to wszystko przeminie. Dobiegnie końca. Stworzysz już wszystko, co miałeś stworzyć, wyśnisz swój sen, zapiszesz swoje imię. Możesz zostać tu pogrzebany, możesz nawet krążyć po cmentarzu, ale twój potencjał się wyczerpie.

Na cmentarzach zazwyczaj nie panuje demokracja, a przecież śmierć to największa demokratka.

Ludzie chcą zapominać o tym co niemożliwe. Dzięki temu ich świat staje się bezpieczniejszy.

Rozrzućcie kości
Po całej włości,
To tylko nędzarz,
Nikt go nie ugości.

Bądź dziurą, bądź pyłem, bądź myślą, bądź tchnieniem.
Bądź nocą, ciemnością, umysłem, marzeniem.
I wśliźnij się, usuń się, przeniknij, czym prędzej
Nad pod, dookoła, w kąt, na bok, pomiędzy.

...zawsze się znajdą tacy, którzy uważają, że ich życie stało się tak nieznośne, że najlepiej przyspieszyć przejście na iny poziom istnienia.

Człowiek zawsze pozostaje sobą, to się nie zmienia, lecz on sam zmienia się nieustannie i nic na to nie poradzi.

Uda się gdzieś, gdzie nikt go nie zna, całymi dniami
będzie siedział w bibliotece, czytał książki i słuchał oddechów ludzi. Zastanawiał się, czy na świecie wciąż istnieją bezludne wyspy, takie jak ta, na której rozbił się Robinson Crusoe. Mógłby zamieszkać na jednej z nich.

..., szkoda życia dla was żywych (...)
Za głupi. Za głupi, by żyć.

Nie można ufać innym. Jeśli coś jest ważne, trzeba to zrobić samemu.

Umarli winni okazywać litość.

(...) Zupełnie jak ludzie, którzy wierzą, że będą szczęśliwi, jeśli przeprowadzą się w jakieś inne miejsce, lecz przekonują się, że to tak nie działa. Gdziekolwiek się udasz, zabierasz tam siebie (...)

- Jesteś ignorantem, chłopcze. To źle. W dodatku odpowiada ci bycie ignorantem, a to jeszcze gorzej.

- Dobrze było by mieć jakieś miejsce, do którego się przynależy. Swój dom.

- Zawsze uważałem- rzekł konfidencjonalnie- że przemoc to ostatnia deska ratunku ludzi niekompetentnych, a puste groźby są wyłączną domeną krańcowych nieudaczników.

Człowiek zawsze pozostaje sobą, to się nie zmienia. Ale on sam zmienia się nieustannie i nic na to nie poradzi.

Poznasz miłość,
tańca krztynę,
znajdziesz
skarb
i swoje imię.

I wtedy pani Owens przypomniała sobie ostatnie linijki i odśpiewała je synowi.

Radość życia,
ból i winę.
Nie zostaniesz w tyle.

- Nie zostaniesz w tyle - powtórzył Nik. - Trudne wyzwanie, ale się postaram.

Czas i życie nie czekają na nikogo.

- Och - mruknęła Amabella. - Nawiedzenie? Portunia, moja droga, naprawdę nie myślę...
- Istotnie, nie myślisz. Na szczęście jednej z nas się to zdarza.

Po śmierci są szczęśliwsi? Silas uśmiechnął się tak szeroko,że odsłonił kły. - Czasami. Zazwyczaj nie. Zupełnie jak ludzie, którzy wierzą,że będą szczęśliwi, jeśli przeprowadzą się w jakieś inne miejsce, lecz przekonują się, że to tak nie działa. Gdziekolwiek się udasz, zabierasz tam siebie, jeśli rozumiesz, co mam na myśli.

Pamiętaj: naprawdę niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominani o życiu.

Jeden grób na każdym cmentarzu należy do ghuli.

Człowiek zawsze pozostanie sobą, to się nie zmieni. Lecz on sam zmienia się nieustannie i nic na to nie poradzi.