cytaty z książki "Osobliwość ciszy"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Utracił coś bardzo cennego; tracił ten czas, kiedy dobijamy powoli do brzegu i nie chodzi tu bynajmniej o nieuniknioną śmierć. Chodzi bardziej o piękny wiek dojrzałości, ale dojrzałości stabilnej. Kiedy niczego i nikomu nie musimy już udowadniać, nie musimy gnać w wyścigu szczurów.
W obliczu cierpienia wszyscy jesteśmy tacy sami, mądrzy czy głupi, bogaci czy biedni cierpimy tak samo.
Ludzie mają stare dusze, Maju, wtedy kiedy nikt ich nie kocha, wtedy są starzy, czekają już tylko na śmieć, bo trudno jest się im odnaleźć w samych sobie.
Bo mamy wolność, mamy w sobie odpowiednią dozę dojrzałości, nienawiści, lęku, miłości, pragnień – tych spełnionych i tych, które nigdy już się nie spełnią, aby móc usiąść z kubkiem herbaty na werandzie, odgarnąć z niej pnącą winorośl i cieszyć się życiem. Tak naprawdę żyć...
Kochał mnie jak szalony, czułam tę jego miłość, w każdym geście, jaki wykonywał. Miłością do mnie pachniały wszystkie jego słowa, spojrzenia, miny, wszystkie jego oddechy i westchnienia...
Wszedł do sypialni w spodniach od piżamy, tors miał odkryty, umięśniony. Gdzieś na wysokości pępka zawieruszyła się kropla wody przyniesiona przez niego spod prysznica. Powędrowała w głąb spodni, sprytnie zostawiając mokry ślad, nie zorientował się, co ta kropelka przejrzysta wyczynia. Zawiesiłam na niej wzrok, on jednak nie zwracał na to uwagi, usiadł w fotelu i wpatrywał się we mnie...