Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rodził się klimat pogardy dla tych, co „krzyczeli, żeśmy stumanieni, nie wierząc nam, że chcieć — to móc”, klimat pogardy dla społeczeństwa, dla własnego narodu. Rodziło się wśród legionistów przekonanie, że tylko oni mają rację. Wbrew wszystkim, wbrew rozsądkowi. Nie rozumieli meandrów polityki. Nie rozumieli, dlaczego będąc żołnierzami Rządu Narodowego, podporządkować się mają Naczelnemu Komitetowi Narodowemu, dlaczego składać mają przysięgę austriackiemu cesarzowi, nawet jeśli wśród jego tytułów dodano mu i tytuł króla Polski. Ale i nie chcieli tego zrozumieć. „Komendant wie, co robi” — to załatwiało wszystko.

Łamanie konstytucji demoralizuje nie tylko społeczeństwo - w równej mierze i tych, którzy to czynią.

Od tego czasu nie prawo stanowiło normę najwyższą, ale wola zwycięzcy. On bowiem, niezależnie od zachowania dawnych struktur prawnych, miał nieograniczoną możliwość podejmowania decyzji i on był jedyną instancją odwoławczą. Na tym, niezależnie od form zewnętrznych, polega dyktatura.

Na dwa dni przed otwarciem sesji Sejmu Piłsudski wygłosił przemówienie radiowe z okazji [ósmej] rocznicy niepodległości. Zawiedli się jednak ci, którzy oczekiwali, że zawierać będzie ono jakiś program polityczny czy choćby ustosunkowanie się do spraw bieżących. Piłsudski nadał przemówieniu formę bajki o żabce, która przemieniła się w piękną dziewczynę, i o legionistach, którzy przemienili się w armię niepodległego państwa.

Przewrót majowy był zaskoczeniem i dla Dmowskiego, i dla obozu narodowego [...] Obawiano się, że rządy pomajowe to polskie wydanie kiereńsczyzny, że rozhuśtanie nastrojów radykalnych doprowadzi do nieobliczalnych skutków społecznych.