Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W teologii średniowiecza bardzo wyraźnie zaznaczył się wpływ
okresu patrystycznego. W znacznej mierze dotyczyło to poglądów na temat kobiet. Dlatego też wśród teologów tego okresu spotykamy stanowiska wyraźnie antyfeministyczne. Marbod z Rennes (1035–1123), Hildebert z Lavardin (ok. 1056–1133) i wielu innych w swojej twórczości ulegali mizoginistycznym wpływom, a także sami go pogłębiali.
Francuski duchowny i poeta Marbod z Rennes, nauczyciel szkoły katedralnej w Angers, późniejszy biskup Renes, był prawdopodobnie niechętny kobietom z powodu swoich homoseksualnych skłonności. Miał zresztą na swoim koncie kilka erotyków poświęconych homoseksualnej miłości, często włączając w to odrobinę satyry czy ironii (Patrologia Latina 171). Jego postawę wobec kobiet chyba najlepiej
oddaje stwierdzenie: Desplicet amplexus utriusque quidem mihi sexus (Objęcia obu płci są dla mnie odpychające, Patrologia Latina 171: 1656). Poza takimi treściami pozostawił po sobie bardzo bogatą spuściznę literacką. Niemniej jednak trudno było liczyć w tym przypadku na jakąkolwiek promocję społeczną kobiety. Hildebert
z Lavadin, arcybiskup Tours, wyraził bardzo nieprzychylną postawę wobec niewiast w Carmina Miscellanea. „Kobieta zdradliwa, kobieta cuchnąca, godna łańcucha” (Femina perfida, femina sordida, digna catenis, Patrologia Latina 171: 1428); co chyba najlepiej obrazuje ówczesne wyobrażenia o kobiecie.