Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem twarda, niezależna kobieta potrzebuje bohatera. Czasami bohater potrzebuje kobiety, która go uratuje.

Z moją słabą ręką w jego silnym uścisku znów czuje się kompletna. Jestem bezpieczna. Chroniona. Kochana.

Los bywa kapryśną szmatą, ale karma zawsze powraca.

Łkam ci­chut­ko i wy­cią­gam do niego rękę. Ba­rie­ra, którą mię­dzy sobą wy­two­rzy­li­śmy, znika na­tych­miast, gdy uko­cha­ny łapie mnie za dłoń. Cie­pło Dil­lo­na tra­fia pro­sto do mo­je­go serca, spa­la­jąc wszyst­kie złe wspomnienia. Z moją słabą ręką w jego sil­nym uści­sku znów czuję się kom­plet­na. Je­stem bez­piecz­na. Chro­nio­na. Ko­cha­na.

Siada na łóżku i przy­tu­la moją dłoń do swo­jej pier­si. Czuję bicie jego serca; tak słabe, ale za­ra­zem tak mocne.

Kiedy je­ste­śmy razem, nasze serca biją w jed­nym rytmie. Nasze dusze wzmac­nia­ją się na­wza­jem.

Ono na­le­ży do cie­bie, moja pięk­na. Kiedy cię przy mnie nie było, za­bra­łaś moje serce ze sobą. Teraz znów je­ste­śmy razem. Je­ste­śmy jed­no­ścią, Jade. Nie­waż­ne, jaka dzie­li nas od­le­głość, za­wsze masz w sobie cząst­kę mnie. Mnie, nie jego – pod­kre­śla, skła­da­jąc na zim­nej dłoni go­rą­cy po­ca­łu­nek. – Gdy mi cię ode­brał, zo­sta­łem z ni­czym. Pra­gną­łem od­zy­skać swoje serce… ale przede wszyst­kim od­zy­skać cie­bie, Jade. Bo bez cie­bie ono nie jest nic warte. To dzię­ki tobie bije. Tylko dzię­ki tobie. Moja dusza na­le­ży do cie­bie. Cią­gle o tobie myślę. Po­trze­bu­ję cię.

- Znam różnicę między dobrem a złem - przyznaję. - Po prostu czynienie zła jest o wiele przyjemniejsze. To jest jak impuls, jak żądza, intensywniejsza niż cokolwiek innego.

- A więc twierdzisz, że mnie nienawidzisz, laleczko? No cóż. Pozwól, że ci coś powiem. - Nachyla twarz tak blisko, że dzieli go ode mnie zaledwie kilka milimetrów. - Granica pomiędzy miłością i nienawiścią jest bardzo cienka. Cieszy mnie, że ciągle na niej tańczysz. Dzięki temu smakujesz jeszcze słodziej. Ale jedno musisz zapamiętać. Pamiętaj, do kogo należysz.

-Nie jestem szalony, niegrzeczna lalko. - Unoszę brew - Oczywiście większość ludzi nie nazwałaby mnie też normalnym... Ale normalność jest jak piękno, prawda? To pojęcie względne.
- Nie, Benjamin. Nieprawda.
Próbuję powstrzymać śmiech.
- Mam pewne problemy z opanowaniem złości, to fakt. Ale chcę tylko jednego. Laleczki, której nikt by mi nie odebrał.

- Jesteś zbyt bystra, żeby ktoś miał ci dyktować, co masz robić. Jesteś zbyt odważna, żeby siedzieć zamknięta z dale ka od świata, który cię potrzebuje - kontynuuję, głaszcząc kciukiem jej usta. - Płonie w tobie ogień, którego ten psychopata nie jest w stanie zgasić.

Tracę kontrolę.
A ona nawet się nie wzdryga.
Trzeba to naprawić.
Przechylam głowę. Ślinię się na samą myśl o tym, na ile sposobów mogę ją ukarać.
Na ile sposobów mogę ją zranić.
Chcę, by znów trzęsła się na mój widok.
Niegrzeczna laleczka musi sobie przypomnieć, co to strach.
Przewrócę jej świat do góry nogami. Odbiorę wszystko, do czego tak bardzo się przywiązała. Wypełnię każdą część jej umysłu i ciała... sobą.

Miłość to dzika bestia uwięziona w moim wnętrzu. Teraz rośnie w siłę. Rozkoszuje się pożądaniem, które niedługo zaspokoi. Wkrótce wszystko będzie dobrze. Laleczka potrzebuje tylko czasu, by zrozumieć swoją sytuację. Już nigdy nie pozwolę jej uciec.
Jest.
Tylko.
Moja.

- znam różnicę między dobrem a złem - przyznaję. - Po prostu czynienia zła jest o wiele przyjemniejsze. to jest jak impuls, jak żądza, intensywniejsza niż cokolwiek innego.

Naprawiamy się nawzajem abyśmy ponownie mogli oddychać.
Kochać.
Żyć.
Czasami twarda, niezależna kobieta potrzebuje bohatera.
Czasami bohater potrzebuje kobiety, która go uratuje.
Uda nam się.
Przetrwamy to.