Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikt nie jest bardziej szalony od człowieka, który przez cały czas pozostaje przy zdrowych zmysłach.

Słuchaj, jest coś, co muszę ci powiedzieć. Nigdy nie było to dla mnie tak jasne. Nie ma znaczenia, czy to zrozumiesz, ponieważ jesteś doskonały, nawet jeśli o tym nie wiesz. Życie jest aktem, lecz nie ma nikogo, żadnej rzeczy, która by go wykonywała. Wydarza się samoistnie, nie wymaga niczyjego uczestnictwa. Nikt nim nie kieruje; powstaje samo z siebie na sposób dowolny. Jest ruchem, dźwiękiem, kolorem; przez nikogo nie stwarzane, nikomu się nie przytrafia. Nie ma żadnej zagadki życia; jest to bezcelowa gra, a jej regułą jest entuzjazm. Podstawą jest sam akt. Czas, przestrzeń i różnorodność tylko go komplikują. Nie domaga się tłumaczeń, gdyż są one kolejnym stopniem złożoności, nowymi manifestacjami życia poczętego z życia, aktami powielającymi akt pierwotny. Ból i cierpienie są po prostu ekstremalnymi formami gry i w całym wszechświecie nie ma rzeczy, której można by się bać, ponieważ nie istnieje nikt, kto odczuwałby ten strach! Nie istnieje substancjonalne ego. Ego jest rodzajem powielacza, wiedzą o wiedzy, obawianiem się strachu. Jest ozdobnikiem, wariacją na temat doświadczenia, rodzajem podwójnego odbicia lub echa, tożsamym z niepokojem wahaniem świadomości.

Rozsądek kojarzy mi się z szaleństwem, a wiara ze zwątpieniem. Czy znaczy to, że zasadniczo jestem psychotykiem udającym osobę zdrową psychicznie - przerażonym idiotą, który tylko czasowo zapanował nad sobą?

Zorganizowane religie konkurują ze sobą o prawo do decydowania,co jest autentyczne i wartościowe.Podobną walkę toczą między sobą spółki handlowe.W przypadku religii roszczeniom tym towarzyszy jednak purytańskie
poczucie winy z powodu każdej formy radości,która nie została okupiona cierpieniem.