I tak się właśnie kończy świat. Nie hukiem ale skomleniem.

Tylko ci, którzy ryzykują pójście za daleko dowiedzą się jak daleko można dojść.

Najczęściej bierzemy siebie tak, jak coś oczywistego. Bo nie można inaczej, gdy się wie tak mało o tym, jakim się jest właściwie.

I wszystko będzie dobrze I wszelkie sprawy ułożą się dobrze Gdy języki płomieni splotą się W węzeł ognistej korony A ogień i róża - staną się jednym.

Cień Jest tylko tam, pod czerwoną skałą (Wejdźże w ten cień pod czerwoną skałą). Ja pokażę ci coś, co różni się tak samo Od twego cienia, który rankiem podąża za tobą I od cienia, który wieczorem wstaje na twoje spotkanie. Pokażę ci strach w garstce popiołu.

Nie ustaniemy w poszukiwaniach, A kresem wszelkich naszych poszukiwań Będzie dojście do punktu wyjścia I poznanie tego miejsca po raz pierwszy.

Czy się odważę Zakłócić spokój wszechświata - dziś, tutaj? W jednej minucie jest czas Na wszystkie plany i zmiany, które druga odwróci minuta.