Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Błahostka, drobiazg na podobieństwo snu, a śmierć jest zakończeniem.

Jest zło, które przychodzi z zewnątrz, które atakuje tak, że cały świat to widzi, ale istnieje też zepsucie, które lęgnie się wewnątrz, którego nie widać. Rozwija się powoli, dzień po dniu, aż w
końcu cały owoc jest zepsuty, przeżarty przez zarazę.

Twój umysł jest jak mój, patrzy na rzekę, dostrzega zmiany na świecie, nowe idee... dostrzega świat, w którym wszystko jest możliwe dla tych, którzy maja odwagę i wyobraźnię...

Nie ma między nami spokoju, nie ma słodyczy... Czego ja chcę? Nie wiem... Ale nie tego... Nie, nie tego...

Jeśli człowiek nie staje się lepszy, mądrzejszy i większy, wzrost musi odbywać się w innym kierunku. Podsyca wtedy zło.

- Ładny chłopiec, ładny wyrośnięty chłopiec. I jak odważnie mówi!
Esa odparła ostro:
- Mówi niebezpiecznie. Nie podobają mi się jego myśli. Mój syn zbyt mu pobłaża.
- Cóż w tym dziwnego? Jest taki przystojny.
- Piękne jest to, co pięknie czyni - ostro rzekła Esa [...].

Kto może zgadnąć, co dzieje się w ludzkim sercu? Gdyby chciał, mógłby łatwo zagrać tę rolę...

Ale ty sama nie jesteś tą samą Renisenb, która odeszła z Khayem.
— Ależ jestem! A jeśli nie, wkrótce znowu nią będę.
Hori pokręcił głową.
— Nie możesz się cofnąć, Renisenb. To jest jak te moje rachunki. Biorę pół i dodaję do tego ćwierć, a potem jedną dziesiątą i jedną dwudziestą czwartą — i na końcu, widzisz, jest zupełnie inna wielkość.