Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pada deszcz. Wystawiam serce za próg. Nie wpuszczę go do środka, dopuki nie zmyje z siebie tej głupiej miłości.

Wyobraź sobie, że życie to czysta biała kartka papieru. Stawia przed tobą nieograniczone możliwości i tylko od ciebie zależy, jak je wykorzystasz. Ale wyobraź sobie też, że ktoś przez nieuwagę przewraca stojący obok kałamarz. Czarny atrament natychmiast wnika w papier, zalewając wszystko, co do tej pory zrobiłeś.

Życie bez jednego zmysłu jest trudne, ale to wcale nie oznacza, że nie może być piękne.

Nie mamy wpływu na to, jakie karty rozdaje nam los, ale możemy nauczyć się nimi grać.

Rzadko doceniamy coś wtedy, kiedy trzeba. Zazwyczaj robimy to dopiero, gdy to utracimy. Ironia?

-Widzę śliczną dziewczynę – mówi, a jego słowa trafiają w sam środek mojego rozedrganego serca. – Patrzę w jej jasne zielone oczy i jestem pewien, że nigdy nie widziałem niczego równie pięknego. Wokół niej płoną tysiące kolorowych świateł, ale to nic w porównaniu z blaskiem, który roztaczają jej oczy. Ona nie wierzy w taki rodzaj światła. Jest przekonana, że w jej źrenicach czai się mrok, ale ja nie widzę tam ani odrobiny ciemności. Widzę ogień.