Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale twoja ojczyzna to nie jakiś przypadkowy płacheć ziemi, o granicach wytyczonych sto lat temu przez zapomnianych generałów. To przyjaciele, ich rodziny i twoi najbliżsi.

Nigdy nie uważałem się za wyjątkowo dobrego człowieka, ale gdzieś po drodze straciłem ochotę - albo nigdy jej nie nabrałem - żeby być złym. Moje przyzwoite zachowanie nie wynikało ze strachu przed karą czy Sądem Ostatecznym, ale z charakteru, ukształtowanego być może przez wszystkie lęki przed karą razem wzięte. Ale czy brak pragnienia bycia złym czynił mnie dobrym ? Przyzwoitość polega chyba na opieraniu się mrocznym zachciankom, a nie na ich braku ? Tylko słabi błagają Pana, żeby nie wodził ich na pokuszenie. Silni potrzebują pokus, żeby sprawdzać swoją siłę.

Wszyscy ci ludzie zginęli tak, jak ginie większość - z ręki innych ludzi.

Połowa mojego jestestwa nie żałowała niczego. Pocieszałem się myślą, że z tą połową zgodziłby się Maksim. Gdy udawało mi się zachować dystans, wiedziałem, że nie mogę żałować Maksa ani tamtego francuskiego żołnierza za to, jak umarli. Nie mogę żałować śmierci rosyjskiego zdrajcy bardziej niż francuskiego patrioty ani obcego najemnika bardziej niż przyjaciela. Nie ma dobrej śmierci ani dobrego powodu, by umrzeć. Śmierć jest straszna dla tych, którzy jej doświadczają, i zazwyczaj korzystna dla tych, którzy ją zadają. Nie ma się co rozczulać nad szczegółami samego momentu zgonu.