Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieznajomy przybywający do ogniska jest gościem. Wrogiem jest sąsiad.

Światła różnych słońc są różne, ale ciemność jest tylko jedna.

Science fiction nie przewiduje, science fiction opisuje. Przepowiednie wygłaszają prorocy (za darmo), jasnowidze (którzy zazwyczaj pobierają opłaty i dlatego są bardziej cenieni niż prorocy) oraz futurologowie (na etacie). Powieściopisarz ma łgać.

Czy ci, którzy zawsze kłamią, powiedzą mi prawdę tylko dlatego, że zapytam? I jak rozpoznam to, czego szukam, kiedy już to znajdę?

Naukowiec może udawać, że jego praca nie jest z nim tożsama, że jest jedynie bezosobową Prawdą. Artysta nie może chować się za Prawdę. On nigdzie nie może się schować.

- Jak daleka będzie podróż, panie?
Jego wargi rozciągnęły się w uśmiechu.
- To bardzo daleka podróż, o pani. Ale potrwa tylko jedną długą noc [s. 18].

Będziesz mówił prawdę i prawda cię uwolni lub nie. (...) Idź wciąż samiuteńki to najlepszy sposób, żeby dojść do celu.

Zresztą nie ma powodu, żebyś miał dla mnie zmieniać swe zwyczaje-ustąpił Szevek. - To bez znaczenia. Sądziłem tylko, że z przyjemnością odrzucisz to co zbędne.

Nie mieli ze sobą nic wspólnego, a jednak poznali się i połączyli natychmiast i bez reszty poprzez otchłań dzielących ich różnic, zupełnie jakby właśnie te różnice, ta wzajemna obcość doprowadziły ich do spotkania, a połączenie się przyniosło im wyzwolenie /Planeta Wygnania/.

Wy, Urrasyjczycy, macie wszystkiego pod dostatkiem. Pod dostatkiem powietrza, deszczu, trawy, oceanów, pod dostatkiem pożywienia, muzyki, budynków, fabryk, maszyn, książek, ubrań i historii. Jesteście bogaci, zaznajecie dostatku. My jesteśmy biedni, cierpimy niedostatek. Wy macie dużo, my nie mamy nic. Tutaj wszystko jest piękne. Z wyjątkiem twarzy. Na Anarres nic nie jest piękne, nic oprócz twarzy. Twarzy innych ludzi, mężczyzn i kobiet. Nie mamy nic prócz tego, nic prócz samych siebie. Tu dostrzega się klejnoty, u nas oczy. A w oczach przepych, bogactwo ludzkiego ducha. Bo u nas ludzie są wolni. Nie mając nic, cieszą się wolnością. A wy, posiadacze, jesteście opętani posiadaniem. Wszyscy jesteście więźniami. Każdy samotny z bagażem swojej własności. Żyjecie w więzieniu i umieracie w więzieniu. W waszych oczach dostrzegam tylko mury! /Wydziedziczeni/.

Jak odróżnić legendę od prawdy na światach niewyobrażalnie dalekich?

Bez zaufania może istnieć człowiek, ale nie ludzkie życie: bez nadziei człowiek umiera. Tam, gdzie nie ma tego związku, gdzie dłonie nie splatają się, tam uczucia zanikają w pustce, a inteligencja staje się bezpłodna i szalona.

Straszliwa jest ta dobroć, której ludzie w najgorszej sytuacji nie zatracają. Straszliwa, bo kiedy jesteśmy nadzy, w ciemności i na mrozie, nic oprócz niej nie mamy. My, tacy bogaci i silni, zostajemy w końcu z tak drobną monetą. Nie możemy dać nic więcej.

(...) Czytając powieść, każdą powieść, musimy doskonale wiedzieć, że cała jest nonsensem i jednocześnie wierzyć w każde jej słowo”.