Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisarze nigdy nie mają poczucia, że gdzieś przynależą. To jeden z powodów, dla których zostają pisarzami.

-Dlaczego napisaliście coś takiego?
-Poproszono nas o to - powiedział Bill.
-Ale o co?
-O stworzenie serialu na temat małżeństwa - wyjaśnił Dennis.
-Aha. Dlaczego więc tego nie zrobiliście?
Bill roześmiał się i kurczowo przycisnął rękę do piersi, jakby Sophie właśnie dźgnęła go nożem w serce.

To ten czas pragnęłaby zatrzymać. Już się bała, że nigdy nie będzie szczęśliwsza niż teraz.

Ta dwójka wyglądała, jakby dostała jednodniową przepustkę z domu starców. Gdyby, zgodnie ze scenariuszem, doszło do aktu przemocy, zakończyłby się pewnie śmiercią.

Właśnie na tym polegał problem z młodymi ludźmi, jak stwierdził Brian: uparli się, żeby się starzeć.

-Wchodzę w to - oświadczył Bill.
Tony spojrzał na niego.
-No co? - mruknął Bill. - Spłukany jestem, kurwa.

-Pogadam o tym wszystkim z Waszym agentem, dobrze? - zaproponował Max.
-Zrób to - rzucił Bill. - Pożyczymy Ci tabliczkę ouija.

To jakiś absurd, że oni się starzeją, pomyślała Sophie, to absurdalne i niewłaściwe. Starzy ludzie mają biało-czarne wspomnienia z wojen, teatrów rewiowych, paskudnych chorób, światła świec. Jej wspomnienia są kolorowe, jest w nich głośna muzyka i dyskoteki.

Rozrywka zawładnęła światem, ale Sophie nie była pewna, czy stał się on przez to lepszym miejscem. Czasem wydawało jej się, że wszyscy chcą tylko wymyślać programy telewizyjne, śpiewać albo występować w filmach.