Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można zdefiniować człowieka poprzez jego czyny bądź też poprzez wybory, jakich by dokonał, gdyby dane mu było poznać wszystkie okoliczności i konsekwencje.

Mężczyzny nigdy się nie zmusi, by postępował tak, jak się chce, krzycząc na niego. Najpierw trzeba go uwieść, sprawić by był zadowolony w tych sprawach, które się dla niego liczą, a dopiero potem można żądać.

Zaczęło się to tak, jak zwykle zaczynają się tragedie - od kobiety.

Istnieje coś takiego jak
złudna nadzieja.. Bardzo przypomina czarną dziurę, wpada się w nią i
nie widać dna".

(...) wzięła go w ramiona i zmarnowała mu życie.

Człowiek zniesie tylko pewną liczbę rozstań i wyleje tylko pewną ilość łez. Nie może stracić wszystkiego.

Bogu i tak jest dostatecznie spieszno nas wszystkich pozabijać. Nie musisz mu pomagać.

Problem z bogatymi ludźmi polega na tym - utyskuje, wdrapując się po schodach -że im się wydaje, że są odporni na Boski gniew ".

Czymże bowiem w ostateczności jest życie, jeśli nie opowieścią, jaką po sobie
zostawiamy? I co by było, gdyby nasza historia nigdy nie została opowiedziana? ".

Wszystko jest przecież iluzją i
nie ma na świecie człowieka, który potrafiłby z całą pewnością powiedzieć, co jest, a co nie
jest możliwe".

Co takiego jest w
biednych ludziach, że wydają się tak inni, bardziej wystawieni na zagrożenia, jakie niesie
życie, wręcz przyciągający tragedie i zapraszający do własnego domu stratę".

Tyle że można marzyć ile dusza zapragnie, można bez końca łudzić się nadzieją, a i
tak nic się nie uzyska".

Czasem trzeba uśmiercić swoje marzenie, aby
zachować to, co już się osiągnęło".

Można być szczęśliwym albo nie, takie jest życie".

Są rzeczy, które
można robić, i takie, których robić nie wolno". .

Są granice, poza które nie wolno się posunąć... Są występki, za które nie ma
przebaczenia, i zbrodnie, za które skazuje się nie tylko winowajcę, lecz także ludzi z nim
spokrewnionych".

Są granice, poza które nie wolno się posunąć... Są występki, za które nie ma
przebaczenia, i zbrodnie, za które skazuje się nie tylko winowajcę, lecz także ludzi z nim
spokrewnionych. ".

Na każdy grzech - jedna cnota; na każdy przejaw okrucieństwa - jedna łaska. ".

Słabi oraz ci, którzy uzależnieni są od woli i zachcianek innych, dźwigają swoiste
brzemię. Muszą wybierać pomiędzy dwiema równie złymi opcjami - pozostać lojalnymi
wobec tych, których znają, i sczeznąć razem z nimi bądź też zdradzić tamtych i uratować
siebie. Nie jest to dylemat ludzi żyjących w miejscach o płynnych granicach i przeszkodach
do pokonania".

Grzech wiedzie do unicestwienia.Żyjąc bez Boga człowiek rzuca się w objęcia diabła,a ziarno zasiane przez matkę zbiorą dzieci".

Popełniłam błąd, będzie mówić rzeczowym tonem, jakiego używa tylko wówczas, gdy wypowiada się na temat czegoś, co ją szczególnie zraniło - zupełnie jak jej matka, ilekroć zwracała się do swych córek: życie jest ciężkie, kobiety to wiedzą najlepiej, im prędzej to zrozumiesz, tym mniej rozczarowań cię czeka, po prostu zaciśnij zęby i pogódź się z tym. Bahar powie mi, że nie ma o to żalu do swej matki, że ta - pozbawiając ją wszelkich złudzeń już u zarania i ostrzegając, co ją w życiu czeka - oddała jej wielką przysługę. Ja jednak myślę, że była to nie tyle przysługa, ile kara; od pokoleń matki karzą swoje córki za to, że urodziły się córkami, a czynią to zasiewając w niewinnych sercach strach i rozczarowanie, odbierając całą nadzieję i skazując na taki sam los, jaki im, ich poprzedniczkom, przypadł w udziale.

Żadem mężczyzna wart swego penisa nie będzie trzymał żony chorej na "dziewczynkorództwo".

Wiedza rzadko kiedy przynosi ukojenie".

Grzech przeciwko rodzinie i czci owocuje bluźnierstwem, ściąga
wszelkie przekleństwa, deprawuje społeczność do samych korzeni. Zdrada jednej
osoby spowoduje upadek całej wspólnoty!".

Wytrwałość w znoszeniu przeciwności losu jest najwyższą zaletą człowieka".

Próżność to pierwszy krok do swobody obyczajowej".

Możesz bardzo
kochać swój kraj, ale czasem emigracja to najlepsze, co ci się może przydarzyć ".

Niektórzy ludzie rodzą się już emigrantami. Noszą wygnanie w sobie, nawet jeśli w
ogóle nie ruszają się z miejsca".