Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niemożliwe jest rozgniewać się na bliźniego, jeśli się człowiek przedtem w sercu nie wyniósł nad niego i nie wzgardził nim, i nie uznał siebie za coś lepszego od niego.

Ponieważ jesteśmy poddani namiętnościom, nie powinniśmy nigdy ufać własnemu sercu: bo krzywa miara wykrzywia i rzeczy proste.

Kto nie ma własnej woli, ten zawsze pełni własną: ponieważ bowiem nie ma własnej, cokolwiek się dzieje, on się z tego cieszy i okazuje się, że zawsze robi to, co chce. Bo nie pragnie, aby rzeczy działy się tak, jak on chce; ale takimi ich pragnie, jakie się dzieją.

Załóżmy, że kołem tym jest świat, a środkiem jego jest Bóg: promienie zaś idące od okręgu do środka, to drogi życia ludzkiego. Im bardziej więc posuwają się święci do środka, pragnąc się zbliżyć do Boga, według tego porównania – tym bliżej są i Boga, i bliźniego. Na ile bowiem zbliżają się do Boga, na tyle również i do bliźniego; a na ile do bliźniego, na tyle i do Boga. Podobnie i gdy ruch jest odwrotny. Bo gdy odsuwają się od Boga i dążą na zewnątrz, wówczas jest jasne, że na ile odchodzą i oddalają się od Boga, na tyle i od siebie wzajemnie; a na ile od siebie, na tyle i od Boga.

Nie domagaj się miłości od bliźniego. Bo kto się domaga, oburza się, jeżeli nie dostanie. Ale raczej ty okaż bliźniemu miłość, przynieś mu pokój, a przez to doprowadzisz i bliźniego do miłości.

Powiedział i to, że niemożliwe jest rozgniewać się na bliźniego, jeśli się człowiek przedtem w sercu nie wyniósł nad niego i nie wzgardził nim, i nie uznał siebie za coś lepszego od niego.