Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, na co się najbardziej czeka, pojawia się czasem zupełnie nieoczekiwanie.

Nawet momenty wielkiego szczęścia pozostawiają w nas odrobinę żalu, a w tym wszystkim, co przeżywamy, w tle zawsze pozostaje jakiś brak.

Nie można wygrać z czymś, czego się nie rozumie. To, czego się nie rozumie, trzeba po prostu zaakceptować (...).

Niedostatek jest jeszcze gorszy od biedy, bo można pozostać wielkim, nawet kiedy się jest zrujnowanym, ale niedostatek sprowadza was do małości i miernoty, stajecie się żałośni i skąpi; poniża was dlatego, że w starciu z nim możecie pozostać niewzruszeni, nie jesteście w stanie zachować dumy i godności.

To, co widzicie nie jest dokładnie rzeczywistością, wasze myśli są ulotne, plany przypominają miraże, mieszkacie wewnątrz snu, w historii, która niezupełnie do was należy. A jutro nie istnieje.

Przegrana oznacza też, że jest się człowiekiem.

To nieprawda, że w chwili śmierci w ułamku sekundy przesuwa się nam przed oczami całe życie. Ale obrazy, owszem.

Dobry Boże, te usta, te oczy, u bogatych wszystko jest piękne, nawet biedni.

Zakłopotanie to coś zupełnie innego, nigdy was nie opuszcza, z niego utkane jest wasze życie, całkowicie uwarunkowuje, w każdej chwili szepcze wam do ucha, przeniknie przez wszystko, do czego się zabierzecie.

Wróg, wojna, administracja, armia, wszystko to podobne, nikt nic z tego nie rozumie i nikt nie wie, jak z tym skończyć.

Bliźniemu można wybaczyć wszystko, bogactwo, talent, ale nie szczęście, tego nie, to zbyt niesprawiedliwe.

Nawet przy osobie inteligentnej, zwłaszcza przy osobie inteligentnej, pan Pericourt nie pozwoliłby sobie na szczerość[...].

Polec na końcu, rozmyślał Albert, to jak polec na początku, trudniej o coś głupszego.

Do handlu wojna stwarza wiele korzyści, nawet po jej zakończeniu.