Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość w swej prostej i nieśmiałej mowie/
Powie najwięcej, kiedy najmniej powie.

Pójdę za tobą; z piekła niebo zrobię,
Choć ukochana dłoń zamknie mnie w grobie.

Chociaż,żeby prawdę powiedzieć,rozum z miłością rzadko chodzą w parze w dzisiejszych czasach.

Wariat, zakochany i poeta, wszyscy trzej z wyobraźni są utkani.

Tyle fantazji miłość w sobie mieści,
że tylko ona jest fantastycznością.

Rzekłem, że zrosło się z mym sercem twoje,
I jedno mamy dziś serce oboje.
Dwie dusze łączy też jedna przysięga,
Żyje w nich szczerość, fałsz ich nie dosięga.

Za śladem stóp twoich
Podążę z sercem znów
rozpłomienionym,by to uczynić,o czym nie wiem.

Bo miłość widzi duszą, nie oczyma,
Dlatego ślepy Kupido ócz nie ma.

Gdyż zakochani, tak jak obłąkani,
Mają umysły rozgorączkowane,
A wyobraźnia ich kształtuje więcej,
Niż umysł chłodny byłby w stanie pojąć.

Mała we wzroście, wielka jest w zawzięciu.

Tezeusz: Dziwno by mi było, gdyby lew przemówił.
Demetriusz: Nic w tym dziwnego przecie, mój królu. Dlaczegóżby lew nie mógł mówić, gdy mówi tylu osłów.

Jeśli duszek źle was bawił,
Sprawcie,by wszystko naprawił.-
Pomyślcie,że wszyscy śnili,
Gdyśmy tutaj z wami byli.
A marny obrazek ten
To po prostu był wasz sen.

A to pustkowie leśne nie jest puste,
Bo dla mnie ty w nim jesteś całym światem.
Jak mogłabym się skarżyć na samotność,
Kiedy świat cały wygląda z twych oczu?
[akt II, scena I w przekł. S. Barańczaka].

Miłość jest dzieckiem, w swoim też wyborze,
Jak dziecko nieraz omylić się może;
Jak wśród igraszki dziecię słowo łamie,
Tak dziecię miłość przysięgając, kłamie.

Ach, jakże często najlichszemu ciału
Miłość pożycza blasków ideału!
Bo miłość widzi duszą, nie oczyma.

Ale nieszczęściu nieodwzajemnionej
Miłości winnaś współczucie, nie wzgardę.
[akt III, scena II w przekł. S. Barańczaka].

Oko poety, w uniesienia szale,
Z nieba na ziemię, z ziemi w niebo patrzy,
Rzeczy nieznane wyobraźnią stwarza,
A pióro jego powietrznej nicości
Imię i miejsce pobytu wyznacza.

Kto dwie przysięgi na dwie kładzie szale,
Sam jak przysięgi, wagi nie ma wcale;
Na dwóch też szalach śluby tw fałszywe
Piórka nie ważą, jak bajki kłamliwe.

Jak niektórym sprzyja szczęście! jak innych z daleka omija! [akt I, scena I, w przekł. S. Barańczaka].

Hermia
Im silniej gardzę, tym kocha mnie bardziej.
Helena
Im silniej kocham, tym srożej mną gardzi.

Dziś Dafne goni, Apollo ucieka,
Jastrzębia gołąb, a trwożliwa łania
Tygrysa ściga; daremne ściganie,
Gdy trwoga goni, a ucieka męstwo!

Were the world mine, Demetrius being bated,
The rest I would give to be to you translated.
O, teach me how you look, and with what art
You sway the motion of Demetrius heart.

Tam słońce dla mnie, gdzie twarz twoją widzę.

Działanie oka gasi noc w swym mroku,
Lecz zwraca uchu, co zabrała oku.
I za to, z czego jeden zmysł wyzuto,
Drugi opłatę otrzymuje sutą

A gdy zaczęli od zmysłów odchodzić,
Rzeczy bez zmysłów zaczęły im szkodzić.

There is nothing either good or bad but thinking makes it so.

Nie - nie ma go w pobliżu, rzucił biedną,
Śmierć lub on - z dwojga muszę znaleźć jedno.

Noc ciemna,która zbędnym czyni oko,
Słuch w jego miejsce nagradza wysoko;
Zmysł wzroku gasi,ale daje za to
Słuch wyostrzony,który jest zapłatą.

O, gdyby moja była ziemia cała...
[akt I, scena I w przekł. S. Barańczaka].

Niestety, widać to i z ksiąg, i z gadek,
Że zawsze miłość, jeśli jest prawdziwa,
Drogę ma trudną...