Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami zostawia się za sobą rzeczy, które się kocha, nawet te, które są częścią nas.

Kiedy dusza tonie w prawdziwie ciemnej nocy, zawsze jest trzecia nad ranem.

Gdyby sprawiedliwość oddano w ręce ofiar, wyroki śmierci przez powieszenie miałyby się tak do wyroków więzienia jak sto do jednego. Razem, jako społeczeństwo, jesteśmy w stanie działać niczym Chrystus lub Gandhi. Poza tym większość z nas postępowałaby jak Terminator.

Życie nasze i tych, których kochamy, jest nietrwałe i niezwykle kruche; każdy z nas może zakończyć egzystencję niespodziewanie i bez żadnego ostrzeżenia; kochając kogoś, gdziekolwiek, kiedykolwiek, człowiek staje się bezbronny.

Goszczenie w domu kogoś, na kim nam zależy, jest czymś w rodzaju obnażenia się.

Odwaga, kreatywność i współczucie. Owe trzy wartości, które człowiek powinien odnaleźć w sobie, choć czasem musi ich szukać nawet przez kilkadziesiąt lat. Bycie częścią organizacji utrudnia te poszukiwania, nie ułatwia. Brak odwagi, kreatywności i współczucia bywa właściwy grupie, sprawiając, że ludzie odrzucają pełne poczucie winy za tchórzostwo albo okrucieństwo.

Zawsze pragniemy tego, czego nie możemy mieć.

Właściwie wykorzystana empatia naprawdę przerywa łańcuch zadawania ran - i uzdrawia ludzi.

Ziarenko piasku potrafi być dokuczliwe, lecz małż przemienia je w coś przepięknego. Bez ziarenka piasku małż nie zademonstruje pełni swoich możliwości. Tak samo jest z ludźmi.".

Chociaż często umyka to naszej uwagi, świat ma swoją symetrię, pewien rzeczywisty układ. Jesteśmy ze sobą powiązani w pewien mistyczny, nieuchwytny sposób, o którym niewiele wiemy.

Jakie dziwne jest życie, jak ni z tego, ni z owego, bez żadnego ostrzeżenia może ci zgotować coś niewyobrażalnie pozytywnego albo negatywnego.

Kiedy brutalna rzeczywistość parzy niczym gorące węgle, ludzki umysł czepia się pojedynczych strzępów wyimaginowanej rzeczywistości.

Aby nauczyć się żyć jak człowiek, trzeba poznać ból i może wcale nie trzeba kombinować, jak się od niego uwolnić. Do tego właśnie potrzebna jest odwaga.

Pragnienia człowieka nie zawsze muszą kierować jego zachowaniem.

Przegrywa się tylko wtedy, gdy człowiek się poddaje - rezygnuje z woli walki, człowieczeństwa albo jednego i drugiego.

Na świecie nie ma pierwotnego zła. Każdy przekazuje po prostu ból, który kiedyś przeżył.

Współczucie jest największym ze złudzeń, jakimi się karmimy...

Nie wiem, jaka przyszłość rodzi się ze wspomnień przeszłości. Przeszłość jednak, którą wciąż mamy przed oczami, przytłacza wszystko, co widzimy.

Jeżeli istnieje jakaś droga ku dobremu, wiedzie poprzez dokładne przyjrzenie się najgorszemu.

Jeśli nie potrafisz mówić o jakichś swoich wspomnieniach, znaczy to, że twój umysł jest nimi owładnięty.

W głęboko wypartym bólu tli się ogień, który ma ten niemiły zwyczaj, że niepostrzeżenie rozprzestrzenia się i trawi wszystko dookoła.

Niektórzy ludzie pojawiają się w naszym życiu, bo ich potrzebujemy.

Ludzie czasem uważają, że samobójstwo to sposób na zapanowanie nad swoim życiem - ostatnia desperacka próba, jaką podejmuje dusza, by się uwolnić od ziemskich wpływów.

-Co ci się podoba w poezji? - zapytałem.
- To, że mówi więcej, używając mniej słów. Gdy używa się ich za dużo, tracą znaczenie.".

Śmierć - muzyka żałobna w tle wszystkich życiowych wydarzeń.

Smutna prawda jest taka, że w istocie życie człowieka składa się z kompleksu nieubłaganych przeciwieństw takich jak dzień i noc, narodziny i śmierć, szczęście i nieszczęście, dobro i zło. Nie wiemy na pewno, czy jedno zwycięży nad drugim, czy dobro przemoże zło albo radość pokona ból. Życie jest polem bitwy. Zawsze nim było i będzie. W przeciwnym razie istnienie osiągnęłoby kres.