Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość ma zawsze ramiona szeroko otwarte. Jeżeli zamkniesz ramiona wokół miłości, to przekonasz się, ze ściskasz jedynie samego siebie.

Formalny system kształcenia wyznacza sobie zadanie przekazania [...] wiedzy nagromadzonej w przeszłości, zazwyczaj kosztem teraźniejszości i przyszłości. Jest to raczej wciskanie świata w dziecko niż wprowadzanie dziecka w świat. Naucza się je wszystkiego poza tym, co dorastającemu człowiekowi jest naprawdę potrzebne, by mógł zrozumieć siebie i swoje relacje z innymi. [...] A zatem jednostka, już całkiem dorosła, wychodzi ze szkoły zagubiona, samotna, wyobcowana, zdezorientowana i zagniewana, ale za to z głową pełną faktów, niepowiązanych ze sobą i bez żadnego znaczenia, które - o ironio! - zebrane do kupy nazywamy wykształceniem. Nie wie, kim jest, dokąd zmierza ani co będzie robić, kiedy już gdzieś dotrze. Nie wie, co posiada, czego chce ani jak to zdobyć. W skrócie - jest czymś w rodzaju robota - przedwcześnie postarzałego, żyjącego przeszłością, zagubionego w teraźniejszości, przerażonego przyszłością, podobnego do nauczycieli, którzy go wyprodukowali.

Wierzę, że mamy wpływ na nasz los. Wierzę, że możemy być tym, kim chcemy. Człowiek zawsze może się zatrzymać i powiedzieć: >>Nie, nie będę tego robić. Nie będę się więcej tak zachowywać. Jestem samotny, potrzebuję innych ludzi. Być może muszę zmienić swoje zachowanie<<. A potem - z własnej woli - może to postanowienie wprowadzić w czyn. Spróbujcie sami!" Leo Buscaglia