Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czuła dusza to złowieszczy upominek nieba. Ktokolwiek go otrzymał, może się spodziewać w życiu samych tylko trosk i boleści.

Miłość pozbawiona uczciwości traci swój największy powab; aby go należycie ocenić, trzeba sobie w nim upodobać i wywyższając kochaną osobę, samemu wznieść się w górę.

Biada człowiekowi głoszącemu moralność, której sam nie chce przestrzegać! Zaślepiony aż taką namiętnością, ponosi szybko karę obojętniejąc dla uczuć, którym poświęcił własny honor.

Miłość tworzy bohaterów.

Jeśli mam wybrać honorem i tobą, serce me gotowe jest utracić ciebie; zbyt cię, Julio, kocham, aby cię za tę cenę zatrzymać.

Cnota nie zawiedzie nas nigdy w okolicznościach wymagających odwagi i poświęcenia. Gwałtowny atak wywołuje natychmiastowy opór - i my się skutecznie opierać będziemy, jak długo nieprzyjaciel będzie nas zmuszał do przywdziewania zbroi.

A więc nie próbujmy szukać w ksiązkach zasad i reguł, które znajdujemy z największą pewnością we własnym wnętrzu. Poniechajmy próżnych dysput filozofów o szczęściu i cnocie; czas przez nich trawiony na dociekanie, jakie być powinny, zużytkujmy tak, aby się stać dobrymi i szczęśliwymi, a zamiast śledzić próżne systemy, naśladujmy wielkie przykłady.

Odrzuć myśli o doskonałości, a stracisz zapał; odrzuć szacunek, a zniszczysz miłość. Jakże może uszanować nie szanującego się mężczyznę niewiasta? Jakże on sam będzie wielbił kobietę ulegającą podłemu uwodzicielowi? W ten sposób będą sobą nawzajem pogardzać, miłość przemieni się we wstydliwe spółkowanie, zginie honor i nie odnajdzie się szczęście.

Jedynym zadośćuczynieniem za miłość będzie obowiązek wiecznego kochania.

Od dawna już spostrzegłem, że ludzi fałszywych cechuje wstrzemięźliwość, a zbytnia pogarda dla uciech stołu jest często oznaką pozornej tylko obyczajności i nieszczerości.

Potęgi niebieskie! Miałem duszę dla cierpienia, dajcie mi drugą dla szczęścia.

Ten, kto zaślubia tylko majątek lub zaszczyty, nie ma żadnej powinności wobec zaślubionej osoby.

Miłość, jaką poznałam, może się narodzić jedynie ze wzajemnego porozumienia i ze zgodności dusz. Nie kocha się, jeśli się nie jest kochanym, a przynajmniej nie kocha się długo.

Julia zapomniana? Raczej zapomniałbym sam siebie, bo czyżbym potrafił choć na moment pozostać samotny, ja, który tylko przez ciebie coś znaczę?

W ten sposób zaczynam rozumieć, jak trudno jest poznawać świat, i nie wiem nawet, gdzie się trzeba umieścić, aby go dobrze obserwować. Filozof stoi zbyt od niego daleko, człowiek światowy zbyt blisko. Jeden widzi za dużo, aby myśleć, drugi za mało, aby osądzić całość obrazu.

Prawdziwa miłość to ogień, który wszystko trafi i rozżarzając inne uczucia wlewa w nie nowe siły.

Czyż to możliwe, abyśmy się nigdy nie połączyli, aby życie nasze miało płynąć w oddaleniu, abyśmy mogli rozstać się na zawsze?

kocha ją w czasie przeszłym - oto rozwiązanie zagadki. odbierz mu pamięć, nie będzie czuł miłości.

Zjednoczenie serc bowiem daje im prawdziwą szczęśliwość, wzajemne ich przyciąganie się nie zna prawa odległości – a gdybyśmy nawet pozostawali na dwóch krańcach świata, jeszcze by się nasze serca stykały.