Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literatura i nauka zajmą właściwe miejsce w dziele rozwoju ducha ludzkiego, wówczas dopiero gdy wyzwolą się z wszelkiej zależności finansowej, gdy będą wyłącznie uprawiane przez tych i dla tych, którzy odnoszą się do nich z pietyzmem. Skąd uczony czerpie dzisiaj środki do prowadzenia badań naukowych? Musi ubiegać się o pomoc państwową, którą zresztą na stu kandydatów otrzymuje jeden. A sztuka? Setki tysięcy mniej lub więcej utalentowanych ludzi, uprawiają wszelkie dziedziny sztuki - tymczasem sztuka zdaje się uciekać ze świata cywilizowanego! Technika doskonali się, ale natchnienie, rzadziej niż kiedykolwiek, nawiedza pracownie artystów. I zaiste skąd może przyjść? (...) Dziś miasto, jako całość, nie istnieje. Nie ma żadnej spójni duchowej. Miasto współczesne jest przypadkowym skupiskiem ludzi, którzy się nie znają, którzy nie mają wspólnych zainteresowań, prócz żądzy wzbogacania się jednych kosztem drugich. Ojczyzna już nie istnieje…Jakąż wspólną ojczyznę może mieć bankier międzynarodowy i biedny gałganiarz? Wówczas dopiero, gdy miasto, kraj, naród czy grupa narodów znowuż odnajdzie swą jedność w życiu społecznym, sztuka będzie mogła czerpać natchnienie ze wspólnej, ożywiającej daną zbiorowość idei. Architekt wzniesie wtedy miastu swemu pomnik, który nie będzie ani świątynią, ani więzieniem, ani koszarami. Malarz, rzeźbiarz, złotnik, dekorator będą wiedzieli gdzie umieszczać swe prace, albowiem wszyscy czerpać będą moc twórczą z jednego źródła życiodajnego i wszyscy razem dążyć będą śmiało ku zorzom przyszłości.