Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma "i żyli długo i szczęśliwie", ale jest "potem".

Miłość nie może opuścić ciała, bo nie ono jest jej domem.

Macierzyństwo nie oznacza bycia delikatną i słodką; to jest bezwzględna miłość, wyzwalająca w razie potrzeby egoistyczną zaciekłość; pazury i kły spływające krwią.

Czysty dom to przejaw zmarnowanego życia.

Powiedziałeś mi kiedyś, że zmysłem, który w chwili śmierci przestaje działać jako ostatni, jest słuch. Mylisz się. Ostatnia jest miłość.

Oddech noworodka jest delikatniejszy od podmuchu potrzebnego, by zerwac pojedynczy "parasol" z dmuchawca.

Wiem, że emocje tak naprawdę nie są przechowywane w sercu. Musi jednak gdzieś w nas istniec dla nich jakieś miejsce. To miejsce ma poszarpane i ostre krawędzie, dopóki ktoś nas nie pokocha. I wtedy, zupełnie jak szorstki kamień dotykany przez rzesze ludzi, po latach owe krawędzie stają się gładkie.

Wspomnienia zazwyczaj przypominają odtwarzanie filmu DVD i nie mają związku z pomieszczeniem, w którym się znajdujemy.

Dopiero teraz zaczynam pojmowac, że to, jak ktoś zachowuje się na codzień, nie ma zupełnie przełożenia na postawę tej osoby w poważnej sytuacji, wymagającej od niej stanięcia na wysokości zadania.

Powiedziałeś mi kiedyś, że zmysłem który w chwili śmierci przestaje działać jako ostatni, jest słuch. Mylisz się. Ostatnia jest miłość.

Jeśli się kogoś kocha, jeśli to jest członek rodziny, trzeba starać się dostrzec w nim to, co najlepsze. Na tym między innymi polega miłość, prawda? Na wierze w czyjeś dobro.

Wiem, że to brzmi jak rodem ze średniowiecza. Można to ująć inaczej i w duchu dwudziestego pierwszego wieku mówić o rozszczepieniu osobowości​, ale lekarstwo jest takie samo. Jest nim miłość. Miłość do kogoś może wygnać diabła lub przywrócić równowagę psychiczną. Jeśli tylko kocha się kogoś wystarczająco mocno.

W wypowiedzianych słowach jest tlen: powietrze, którym oddycha małżeństwo.

Pośród bezkresnych prerii w Twojej głowie widzę jednoosobową redutę nadziei otoczoną palisadą, wzniesioną z siły Twojego ducha.

Doskonała pamięć i niezawodna logika. A oni myślą że jestem warzywem.

Gdy byłam w dwudziestym tygodniu ciąży z Jenny, dowiedziałam się, że ma już ukształtowane jajniki. W ciele naszej nienarodzonej córki znajdowały się nasze potencjalne wnuki (…) Czułam, że przyszłość skuliła się we mnie. Moje ciało było matrioszką czasu.

Moja nadzieja była rozpaczliwa, ohydna i próżna. Bo to nigdy nie miał być ktoś inny.