-
ArtykułyKrólowa z trudną przeszłościąmalineczka740
-
ArtykułyNowe „444” Macieja Siembiedy – przeczytaj zupełnie inny początek książki!LubimyCzytać2
-
Artykuły„Wisława Szymborska jest najczęściej czytaną poetką w naszym kraju”. Nie chodzi o PolskęAnna Sierant10
-
Artykuły„Ślady nocy”: sztuka przetrwania wg najmłodszej autorki nominowanej do Nagrody BookeraSonia Miniewicz4
Baśnie z Siedmiu Królestw
Cytaty
Jestem lustrem. Każdego roku pragnąłem po raz ostatni wskazać Najpiękniejszą. Widziałem ich bowiem zbyt wiele; tyle dziewcząt, tyle istnień. Każda urody tak nieskazitelnej, że nawet gwiazdy na niebie nie mogły się z nimi równać. Panny o czystych, dobrych sercach; gdybym ich nie wybrał, nigdy by nie wykazały się zawiścią wobec tej, którą utytułowałem. Idealne Najpiękniejsze.
Jestem lustrem. Każdego roku pragnąłem po raz ostatni wskazać Najpiękniejszą. Widziałem ich bowiem zbyt wiele; tyle dziewcząt, tyle istnień....
Rozwiń ZwińKarczma Pod Zegarem cieszy się równie wielkim zainteresowaniem, co interesik ślepego kowala – czyli niemalże żadnym. Nic dziwnego, że to tu najczęściej przesiadują zbóje przybywający do Amaratu. Nikt o zdrowych zmysłach do Pod Zegarem nie zagląda i łajdacy spod ciemnej gwiazdy mogą swobodnie rozmawiać. Czuję się teraz podobnie do nich. Siedzimy z Dunhanem pod ścianą, skrywając swe oblicza pod kapturami. Jesteśmy w izbie sami, ale dla nas, Szeptów, nawet własny cień może być zdrajcą.
Karczma Pod Zegarem cieszy się równie wielkim zainteresowaniem, co interesik ślepego kowala – czyli niemalże żadnym. Nic dziwnego, że to tu ...
Rozwiń ZwińCzarny Bór obrósł w legendę. Wielu dzielnych wojaków opowiada, iż ledwie uszli z życiem, krążąc między drzewami. Twierdzą, że las straszy magią. Sądzę, że Czarnego Boru nie zamieszkują rugle ani inne demony, które dzierżą tajemne moce; to raczej wymysły przerażonych lub pijanych wędrowców, na tyle naiwnych, że dali się nabrać na sztuczki mieszkańców lasu. Serce kniei stanowią Szepci i strzegą Miva Pote. Mężczyźni mówiący w języku lasu, rozumiejący śpiew liści i szept gałązek. W ich żyłach płynie krew lepka jak żywica. W ciałach drzemie siła gotowa podnieść najcięższe przewrócone konary. Są jak cienie kluczące leśnymi ścieżkami.
Czarny Bór obrósł w legendę. Wielu dzielnych wojaków opowiada, iż ledwie uszli z życiem, krążąc między drzewami. Twierdzą, że las straszy ma...
Rozwiń Zwiń