Tym razem przed policjantką postawiono wyjątkowo trudne zadanie. Zamordowana zostaje prawie cała rodzina – mąż, żona i dwoje dzieci, co dodatkowo wpływa na detektyw, która sama jest matką, a ostatnia osoba z domowników, nastoletnia Roxana Baez, znika. W sprawę zaangażowana jest także Flora Dane, znana z powieści „Znajdź ją”, co mnie bardzo ucieszyło, ponieważ polubiłam tę bohaterkę.

Zaginięcie Roxany stawia przed policją, a także przed czytelnikami wiele pytań. Nie wiadomo, czy dziewczyna jest sprawczynią zbrodni, jej kolejną ofiarą czy też przestraszoną nastolatką, która po prostu uciekła, by ratować życie. Śledztwo jest dość zagmatwane, a obserwujemy je z dwóch perspektyw: przyglądając się pracy policji (narrator w trzeciej osobie) oraz z relacji Flory (narracja pierwszoosobowa), która prowadzi nieformalną grupę wsparcia dla ocalonych, czyli kobiet dochodzących do siebie po traumatycznych przeżyciach. Detektyw D.D. Warren niechętnie odnosi się do zaangażowania panny Dane w tę sprawę, jednak – z uwagi na przeżycia Flory i jej doświadczenie w poszukiwaniu osób zaginionych – ostatecznie zgadza się, by została ona konsultantką. W końcu im obu zależy na tym samym: odnaleźć Roxy i ustalić, co się wydarzyło w domu Baezów.

Dodatkowych informacji o nastolatce, która przepadła bez wieści, oraz o jej rodzinie dostarcza nam szkolny esej samej Roxany, zatytułowany „Jak wygląda idealna rodzina?”, pisany w pierwszej osobie, wpleciony pomiędzy pozostałe relacje. Są to bardzo osobiste przemyślenia młodej, lecz już bardzo doświadczonej przez życie, osoby. Roxy wzbudza w nas współczucie, ale też niepokoi. Jej wspomnienia zmuszają do zastanowienia się, jak bardzo przeżycia z dzieciństwa mogą mieć wpływ na późniejsze życie, osobiste wybory i relacje z drugimi.

W powieści Lisy Gardner nie ma spektakularnych zwrotów akcji i wydumanych suspensów. Zamiast tego obserwujemy ogrom pracy włożony w to, by wszystko było logiczne i psychologicznie uzasadnione, a mimo to myślę, że zakończenie Was zaskoczy. Bo Lisa Gardner doskonale wie, co robi. Znakomicie prowadzi akcję i świetnie odmalowuje realistycznych bohaterów, których dobrze rozumiemy, nawet jeśli zupełnie się z nimi nie zgadamy. Karty odsłania nieśpiesznie, najlepsze zostawiając na sam koniec.

Powieść „Szukaj mnie” to świetna rozrywka, która może także skłonić do głębszych przemyśleń. Przed jej przeczytaniem radziłabym jednak sięgnąć po poprzedni tom cyklu „Detektyw D.D. Warren”, czyli wspomnianą wyżej pozycję pod tytułem „Znajdź ją”, aby bliżej poznać Florę Dane. Szczerze polecam!

Aleksandra Dolęga