Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ciało i psychika nawzajem na siebie oddziałują z dobrym lub złym efektem (choroby psychosomatyczne). Można więc przyjąć, że powyższe twierdzenie będzie prawdziwe w odniesieniu do psychiki i ducha.

Coraz więcej słyszymy o kochającym Chrystusie, który chce uzdrowić każdego i który pragnie, by ludzie nie żyli w strachu. To przeciwieństwo tego, czego mnie uczono - że Bóg się cieszy, gdy jesteśmy chorzy i gdy się Go boimy. Chcę, żeby Pan wiedział, że teraz bardziej cieszę się życiem i że zawsze będę Panu wdzięczny za to, iż otworzył Pan drzwi mojego więzienia. (z listu księdza cierpiącego na ciężki przypadek nerwicy obsesyjno-kompulsywnej).

Jeżeli zostaje zaspokojona fundamentalna potrzeba bezinteresownej i dojrzałej miłości, mówi się, że osoba, która tego doświadczyła, doznała psychicznej inkarnacji (psychologicznych narodzin) lub że narodziła się powtórnie (w odróżnieniu od pierwszych, fizycznych narodzin). Każdy człowiek odczuwa potrzebę bycia kochanym za to, kim jest, a nie za to, co robi lub co osiągnął. Jeśli druga osoba odkrywa dobroć człowieka, jeśli on uświadamia sobie, że jest dobry, wartościowy, kochany, jedyny i niepowtarzalny, wówczas otrzymuje on od tej osoby dar w postaci siebie samego. Gdy owa podstawowa potrzeba bycia kochanym bezwarunkowo pozostaje niezaspokojona, nie dochodzi do psychicznych narodzin, a życie emocjonalne takiej osoby zatrzymuje się na poziomie dziecka (choć następuje rozwój w wymiarze fizycznym, intelektualnym i duchowym).

Potrzeba oparcia znajdowała swój wyraz w wielu długich listach, w których dzielił się z nami wszystkim, co go na co dzień spotkało. Jest to charakterystyczne dla niemal wszystkich osób cierpiących na zespół niezaspokojenia emocjonalnego, ponieważ przeważnie są one niepewne siebie i czerpią siłę z faktu, że osoba, którą darzą zaufaniem, orientuje się w ich działaniach i akceptuje je. Z tego względu spokojnie czekamy na rozwój sytuacji: gdy pacjent staje się bardziej dojrzały emocjonalnie, zaczyna pisać coraz rzadziej, aż w końcu przestaje.

Osoba cierpiąca na zespół niezaspokojenia emocjonalnego często ma poczucie, że jest niedobra i że źle postępuje, a w związku z tym uważa, że zasługuje na gniew ze strony otoczenia.

Cud afirmacji"
To cud - to nowe bogate życie.
Które nastało,
Ciepło jasnego światła,
Które mnie dziś raduje.
Szukając ich,
Pobłądziłam.
To nie do wiary,
Że przez te wszystkie lata
Powinnam być wolna
Skoro otrzymałam dar i łaskę,
By z nich korzystać,
Budować na nich i dzielić się nimi.
Wiedziałam, że nie ma dokąd pójść.
Zdawało się bowiem, że wraz ze mną wszystko umarło.
Szukałam tylko bezpiecznej kryjówki.
Myślałam, że nikt mnie nie może lubić,
Chyba że za to, co osiągnęłam,
Aż zjawił się ktoś, kto zrozumiał
I szybko dostrzegł
Za wszystkimi działaniami
Potężne pragnienie prawdziwego
Wolnego życia.
I zaakceptował mnie bezwarunkowo
Wraz z wszystkim,
Co ukrywa moja dusza:
Złością, samotnością, niepewnością,
Poczuciem winy i strachem,
Z całą tą wymierającą dżunglą
Za sprawą swej delikatności
Sprawił, że wynurzyłam się z otwartym sercem i wolna.
Jego zaufanie, cierpliwość, akceptacja i miłość
Sprawiły, że dał mi nowe życie.

Uzyskanie i poczucie akceptacji i aprobaty stanowi drugie narodziny człowieka, jego narodziny psychiczne. Tak jak człowiek nie jest w stanie urodzić siebie samego, tak nie potrafi siebie akceptować i kochać bez uprzedniej miłości innych. Nasze jedyne i szczególne, pełne człowieczeństwo otrzymujemy od innych. Dzięki ich afirmacji zdobywamy siłę, by być autentycznie ludzkimi, to jest by dawać innym z kolei ich jedyne i szczególne człowieczeństwo.

Lekarze muszą rzeczywiście współodczuwać ze swymi pacjentami i w pełni szanując relację lekarz - pacjent, powinni okazywać to pacjentom w sposób jednoznaczny. Uczucie powinno być wyrażone jako: serdeczność, osobiste zainteresowanie i skupienie uwagi na pacjencie, oddanie i cierpliwość - krótko mówiąc, w taki sposób, w jaki rodzice obdarzają miłością swoje dzieci.

Kościół i religia mogą się stać źródłem silnych lęków, jeśli prawda o nich nie zostanie przekazana we właściwy sposób i we właściwym czasie. Prawdziwy Kościół, Kościół Miłości, Kościół Chrystusa zawsze przyciąga. Nie należy się obawiać przekazywania pacjentom prawd, które głoszą tę miłość i odkrywają dobroć i czułość Chrystusa, ponieważ otwierają one ich dusze i pozwalają im żyć radośnie i ufnie.

emocjonalna afirmacja pacjenta dzięki sympatii terapeuty i permanentna afirmacja intelektualna wynikająca ze zrozumienia pacjenta przez terapeutę stanowią podstawę jego psychicznego rozwoju.