W czasie studiów w Zagrzebiu założył pisma: Literatura i Galeria, zajmujące się promocją młodej literatury. Zadebiutował jako poeta w 1954 tomikiem Ja, codzienny. Dzieła prozatorskie poświęcił Chorwacji w czasach II wojny światowej, by w latach 60. skupić się na przedstawianiu dylematów młodego pokolenia Chorwatów, dojrzewającego w titowskiej Jugosławii.
W 1973, nakładem wydawnictwa Czytelnik ukazała się powieść Statek czeka do jutra (fragment Tarasu anioła stróża), zaś w 1983 w Wydawnictwie Łódzkim - Kłopoty z muzą (obie powieści w tłumaczeniu Danuty Cirlić-Straszyńskiej). W 1960 napisał dramat Straćara male sreće. (Lepianka małego szczęścia).
W 1969 za tom opowiadań Obczyzna otrzymał nagrodę im. Vladimira Nazora, przyznawaną za najlepszą książkę roku.
Zmarł po długiej chorobie. Ostatnie dzieło Špoljara - powieść Ślub w Paryżu ukazała się trzy lata po śmierci autora.
DYSKUSJE