Maria Montessori urodziła się 31 sierpnia 1870 roku w Chiaravalle we Włoszech. Na początku mieszkała w pobliżu Ancona, później z całą rodziną przeprowadziła się do Rzymu, gdzie spędziła czas młodości i studiów. Była uzdolniona w kierunku nauk przyrodniczych, wiec po szkole podstawowej kontynuowała naukę w technicznej szkole dla chłopców. Była jedną z pierwszych studiujących medycynę kobiet w latach 1892 – 1896 i została pierwszą lekarką we Włoszech. Pracowała w klinice psychiatrycznej w Rzymie, gdzie zajmowała się dziećmi upośledzonymi umysłowo. Odkryła, że dzieciom tym potrzeba oddziaływań wychowawczych, a nie tylko opieki klinicznej. Już wtedy opracowała materiał rozwojowy służący początkowo do badania możliwości dzieci upośledzonych umysłowo. W tym czasie urodziła syna i nie mogła nim się samotnie opiekować. Do piętnastego roku życia pozostał pod opieką rodziny zastępczej na wsi, gdzie regularnie go odwiedzała, potem ostatecznie zabrała go do siebie. Uczestniczył w konferencjach w całej Europie, a po śmierci matki kontynuował rozpoczęte dzieło.
Maria Montessori ukończyła kolejne studia z psychologii, pedagogiki i filozofii Zapoznała się z dziełami Eduarda Seguina i Jean Itarda. Udoskonaliła i rozbudowała opracowane przez niego pomoce dydaktyczne. Swoje doświadczenia pracy z upośledzonymi umysłowo przeniosła na dzieci zdrowe. Szukała odpowiedzi na pytanie, dlaczego dzieci zdrowe w porównaniu z umysłowo upośledzonymi, które były pod jej opieką, stosunkowo mniej się uczyły i stosunkowo słabiej rozwijały.
Obserwacją dzieci zdrowych zajęła się Maria Montessori w zaniedbanej dzielnicy, gdzie potrzebna była osoba do opieki nad dziećmi w wieku przedszkolnym. W roku 1907 zostało otwarte pierwsze w Rzymie przedszkole Casa dei Bambini – Dom Dziecięcy. Montessori nauczyła nauczycielkę posługiwać się pomocami przez siebie opracowanymi. W tym czasie Maria Montessori wykładała na uniwersytecie w Rzymie antropologię i prowadziła gabinet pediatryczny, ale również często przychodziła do domu dla dzieci. Zaobserwowała polaryzację uwagi, co stało się przełomem w jej życiu. Była również zwolenniczką współpracy z rodzicami, mogli oni przebywać w placówce w ciągu dnia i pracować z dziećmi. Wśród mieszkańców wspólnoty powstało coś na wzór rodzinne atmosfery, a przedszkole odgrywało w niej rolę czynniki integrującego. W roku 1909 poświęciła się całkowicie kształceniu wychowanków i nauczycieli do przedszkoli i szkół pracujących według jej zasad, które licznie powstawały w wielu krajach. Pierwszy kurs dla nauczycieli we Włoszech odbył się w 1909 roku dla około stu nauczycieli. Pierwszy Międzynarodowy Kurs odbył się w roku 1913 i odbyło się ich prawie czterdzieści za życia Montessori. Organizowano również liczne kongresy poświęcone pedagogice Montessori. Powstało wiele stowarzyszeń, wśród nich najbardziej znaczące Asociacion Montessori Internationale (AMI) z siedzibąw Amsterdamie. Polskie Stowarzyszenie Montessori powstało w roku 1994 z siedzibą w Łodzi. Wojna przerwała działania Marii Montessori. Powróciła do nich w 1949 roku i nieprzerwanie do śmierci rozwijała swoją działalność.
Prace Montessori po jej śmierci, w Holandii w roku 1952, osiągnęły większą popularność niż za życia, co znalazło swoje odbicie w rosnącej liczbie szkół na wszystkich kontynentach i twórczej kontynuacji jej dzieła. Pośmiertnie została wyróżniona oraz otrzymała honorowe stopnie naukowe za swoją pracę w skali światowej.
Przyroda powoli zawęziła się w naszym pojęciu do wegetujących kwiatków, do domowych zwierzątek pożytecznych o tyle, o ile później staną się ...
Przyroda powoli zawęziła się w naszym pojęciu do wegetujących kwiatków, do domowych zwierzątek pożytecznych o tyle, o ile później staną się naszym pokarmem, o ile będą pożyteczne do naszych prac lub do naszej ochrony.
„Umysł dziecka” to jedna z ważniejszych, jak nie najważniejsza praca Marii Montessori. Opowiada o… właśnie… tytułowym umyśle dziecka. I choć pozycja powstała na początku XX wieku, to wciąż, mimo oczywiście większej wiedzy dziś zakresu medycyny i psychologii i w związku z tym niektórych nieaktualnych informacji w książce, sama kwintesencja lektury jest niesamowicie ponadczasowa i aktualna.
A kwintesencją jest pojęcie chłonnego umysłu, na którym Maria się skupiła, uważając, że pierwsze 6 lat życia dziecka jest decydujące dla jego rozwoju. Ta książka uświadamia nam, jak wielki wpływ na późniejszą naukę, ale i radzenie sobie w życiu i kształtowanie charakteru, ma właśnie ten pierwszy okres życia. 6 lat, w których dziecko jeszcze nie chodzi do szkoły, ale wszystko co wypracuje z lekkością w tym czasie, później zaowocuje łatwością i naturalnością w przyswajaniu wiedzy.
Włoska lekarka zaznacza, jak ważne jest podążanie za dzieckiem, za jego zainteresowaniami, a tym samym stymulowanie i naturalne nauczanie wynikające z samej ciekawości dziecka. Jak ważne również jest nienarzucanie dziecku wielu aktywności, a obserwowanie i trwanie przy nim. Oraz jak szalenie istotne jest niewyręczanie dziecka w różnych, z naszego punktu widzenia, często bezsensownych czynnościach, które podejmuje, a co często mamy w zwyczaju.
To otwierająca oczy, intrygująca, ale i dająca pewien spokój dla rodzica książka, która inspiruje do otwartości na dziecko i jego naturalny rozwój.
Pokazująca przy okazji oczywiście, że nie ogrom zabawek i zajęć dodatkowych jest ważny dla malucha, ale przede wszystkim obecność osób, przy których dziecko czuje się spokojne i swobodne, co wyzwala jego naturalną ciekawość świata, poczucie bezpieczeństwa i chęć jego eksplorowania.
Polecam serdecznie!
„Odkrycie dziecka” to książka Marii Montesorri, w której autorka nakreśla swoje metody pedagogiczne, które mają na celu wspomaganie rozwoju dziecka. Bardzo ważne są początkowe etapy rozwoju dziecka, a nam jako rodzicom nie wolno o tym zapominać. To właśni początkowy rozwój dziecka kształtuje go na przyszłość. Dlatego zdecydowanie należy zwrócić na ten rozwój większą uwagę i wspomagać go, jak tylko możemy.
Przyznam szczerze, że sama wcześniej nie słyszałam o systemie nauczania Marii Montesorri, jednak książka pozwoliła mi zagłębić ten temat i przyznam szczerze, że ja to kupuję! Jest to system, który obejmuje dziecko już od momentu, kiedy zaczyna mówić. Powinniśmy pomóc takiemu maluszkowi rozwijać jego zainteresowania, ale najważniejszym elementem jest to, aby przede wszystkim nie przeszkadzać mu w rozwijaniu swoich zainteresowań. Ważne jest, abyśmy świadomie zauważali, to w czym dziecko się wyróżnia, w czym lepiej sobie radzi, dostrzegali jego predyspozycje i możliwości. Nie możemy jednak mieć zbyt wygórowanych wymagań, bo przesadzić w drugą stronę jest niezwykle łatwo! Obserwacja dziecka jednak powinna być procesem złożonym, w który angażują się zarówno rodzice, jak również osoby sprawujące opiekę nad dziećmi poza domem, jak chociażby nauczyciele. Zdarzają się także placówki przedszkolne, które stosują system Montesorri, a ja przyznam szczerze, że mając taką możliwość z pewnością rozważyłabym oddanie dziecka pod opiekę do takiej placówki.
Rozwój dziecka to niezwykle trudny temat, a mając aktualnie trzyletniego syna i półtoraroczną córeczkę ten temat z pewnością na długo będzie obecny w moim życiu. Dlatego starając się zrobić dla nich wszystko jak najlepiej, będę z wielkim zaangażowaniem zgłębiała wiedzę Pani Marii. Każdemu rodzicowi natomiast polecam sięgnąć po ten tytuł! Można się wiele dowiedzieć, a co najważniejsze ta wiedza poparta jest przykładami, co dla mnie jako matki ma istotne znaczenie! Nic nie tracicie, a możecie wiele zyskać dla siebie i swoich pociech!