Z przykrością stwierdzam, że niniejsza powieść nie ma nic wspólnego nie tylko z prawdą historyczną i jej realiami, ale z jakąkolwiek prawdą i jakimikolwiek realiami. Nazywanie tego nieudolnego tekstu historycznym nie jest niedowiedzeniem, lecz karygodnym nadużyciem.
Bogata, ta pozycja, jest jedynie w miriady żenujących błędów wszelkiej maści, począwszy od stylistycznych, poprzez ortograficzne, na rzeczowych i logicznych kończąc.
Przykro mi, ale widziałam blogi gimnazjalistów napisane dużo lepszym stylem i z zachowaniem zasad logiki, której tutaj zwyczajnie nie ma.
Tej powieści zdecydowanie nie polecę nikomu, bo nikt nie zasługuje na to, by robić mu krzywdę, zachęcając do czytania czegoś tak marnego.
Nieprawdopodobnie zła i szalenie zabawna. Weźmy skrajną nieznajomość historii Polski (nieszczęśni królowie zamieniają się imionami i przydomkami, a Krzyżacy magicznie się mnożą i niewytłumaczalne pojawiają tam, gdzie nigdy ich nie było),ujmujące, acz geograficznie nieuzasadnione zamiłowanie autora do umieszczania wszędzie urwisk i bagien, dodajmy problemy z gramatyką i ortografią, wymieszajmy z całkowitym brakiem logiki, okraśmy stylem gimnazjalisty... i voila, oto przepis na tę książkę. Polecam do odczytywania na głos w gronie znajomych, doskonale się bawiliśmy.