Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana bez należytej staranności, przez bardzo wygłodniałego autora, niemalże na każdej stronie można znaleźć jakąś literówkę. Najbardziej urokliwe jest zdziwienie narratora, iż 5 kwietnia 1949 roku na pogrzebie Słowackiego nie zjawił się Mickiewicz. Język powieści jest sztywny, autor wkłada w usta swoich bohaterów napuszone wypowiedzi, którym brak naturalności. Poza tym główny wątek przeplatany jest smutnymi i przygnębiającymi historiami ludzi mieszkających we Francji (o matce, która ze względów materialnych jest zmuszona oddać noworodka do adopcji, o młodej kobiecie, która w wyniku eksplozji w metrze traci męża i zdrowie itp.). Narratorem jest ksiądz piszący doktorat, studiujący w kraju Balzaka dzięki uprzejmości rządu francuskiego. Na dobrą sprawę to nawet zakończenie jest nijakie, jakby autorowi skończyły się pomysły na pogadanki, więc porzucił wykreowane przez siebie postaci. Rozczarowująca.