Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa biografia tragicznie i przedwcześnie zmarłej Poetki, Haliny Poświatowskiej. Wiele się o niej dowiedziałam, z tej książki. Nie miałam pojęcia, że urodziła się w dniu i miesiącu tym samym, co jedna z moich Córeczek (też uparta baaardzo). Że miała na imię Helena, bo klecha się przyczepił, że Halina nieświęta 🙄 Zmieniła imię w dokumentach sama. Wielki żal, że zmarła po 32 urodzinach, bo mogła jeszcze wielomi wierszami i prozą (pisała) nas zachwycić. Uwielbiam ją. Uwielbiam czytać, przeglądać fotografie. Tak piękną miała twarz, sylwetkę, i podobnież ujmowała ludzi tanecznym krokiem, miłym głosem, zaraźliwym śmiechem. A było w Niej tyle radości, życia, choć miesiące spędziła w łóżku, przykuta przez wadę ❤ (komplikacje po anginie). Przeżyła 2 operacje na otwartym sercu, ba, nawet ta pierwsza operacja przeszła do podręczników i historii kardiologii. Niestety wówczas medycyna była w powijakach, w stosunku do dzisiejszych możliwości. Dziś z powodzeniem przeszłaby operacje zastawek, i cieszyła długim życiem. Może Jej Dzieci także posiadałyby talent literacki 😔 Wstrząsające są ostatnie dni Jej życia, opis pogarszającego się nastroju, bo Halina Poświatowska czuła, że umrze, i nie ukrywała tego. W ostatnich dniach życia nie mogła już mówić - przez rurkę w gardle, nie miała sił pisać, gasła mimo wysiłków wielu lekarzy. "(...) i nagle płuca pełne drobnych kłujących bólów i powietrze trzepoczące bezradnie (...) tak właśnie umiera się na kwiat o którym mówię można nic nie wiedzieć." Żyjąc, łapiąc ułamki chwil, pracując, studiując, uczyła się własnego umierania. Z pięknym wyczuciem, delikatnością i subtelnością Autorka opisuje te zdarzenia, cytuje listy, które mogła, zgodnie z pozwoleniem oraz wiersze. Niejedną łzę uroniłam nad tą pierwszą biografią wielkiej Poetki. Polecam.