Maria Diatłowicka

Mam mieszane uczucia. Do połowy książka jest bardzo ciekawa,czyta się lekko, mimo nawału informacji z opracowań popularnonaukowych. Ale potem autorka opisuje osoby z rodziny, które zna osobiście i po prostu , wg mnie , je idealizuje. Jaka jest szansa , że w jednej rodzinie wszyscy są mądrzy , cudowni, wspaniale wychowani itp.?Wydaje mi się, że chęć zachowania tajemnic rodzinnych, obawa przed urażeniem kogokolwiek przeważyła. Skoro takie było założenie, to może trzeba było zakończyć wspomnienia na II wojnie?Nie lubię czytać biografii jeśli czuję, że autor nie jest szczery. Fakty to fakty - i tyle.Podobnie jest w biografii Zofii Nasierowskiej- wszystko fajnie, ale w całej grubej książce ani razu nie wspomniano , ze Jerzy Nasierowski, brat Zofii był współwinny morderstwa. Szkoda, bo czytając historie rodzinne zakładam, że są prawdziwe. Nieprawdziwe to tylko beletrystyka.