Jenson Button

Wiadomo, że autobiografie sportowców to specjalny rodzaj, hmm... "literatury", adresowanej do fanów danej dyscypliny i niestrawnej praktycznie dla każdego spoza tego grona. Na rynku jest już jednak sporo książek o kierowcach, wśród nich rzeczy bardzo dobre jak np. książka o Sebastienie Loebie i rzeczy nudnawe, jak np. ksiażka o Colinie McRae. Tak naprawdę o wszystkim decyduje osoba kierowcy - jeśli to nietuzinkowa postać o ciekawym życiorysie to da się to czytać i nie trzeba być jakimś zaciętym petrolheadem. Książka o Jensonie, pieszczotliwie przez polskich kibiców zwanym "Guzikiem", należny raczej do tych strawnych dla ogółu. Guzik (czy też tak naprawdę jego ghostwriter, nie wnikajmy) opisuje całą swoją karierę z niewielkim dodatkiem życia osobistego. 1/3 książki to droga do F1, począwszy od startów w kartingu. Pozostałe 2/3 to historie związane z F1. Guzik jest z pokolenia kierowców, którzy dostali się do F1 ze względu na talent a nie sponsorów lub rodzinną kasę. Dlatego jego droga do F1 była ciekawa i wcale nie usłana różami. W F1 też wiodło mu się różnie i miał swoje ups and downs, niczym van Damme w słynnej reklamie Volvo. Pewnie dlatego książka jest po prostu ciekawa. Dużo tu o F1 "od zaplecza". Najbardziej jednak w książce ujęła mnie historia taty Jensona Buttona, ich naprawdę szczególnej więzi i współpracy trwającej od pierwszych startów w kartingu, prawie do końca jego kariery w F1. Jak czytałem o śmierci Buttona seniora to nawet łezka w oku zakręciła się. Jenson wiele zawdzięcza swemu ojcu i pięknie umie to docenić. Czyli to ksiażka trochę o Jensonie ale też i o jego tacie. W kategorii "biografie sportowe" uważam ją za przynajmniej niezłą i wartą przeczytania dla kogoś, kto 20 razy w roku marnuje niedzielne popołudnie na oglądanie bolidów jeżdżących w kółko.