Popularne wyszukiwania
Polecamy
Władysław Gębik

- Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik, historia
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzony: 14 czerwca 1900
- Zmarły: 23 marca 1986
Polski pedagog, pisarz i działacz kulturalny.
Absolwent UJ (filozofia).
Przed II wojną pracował jako dyrektor Gimnazjum Polskiego w Bytomiu, a potem Gimnazjum Polskiego w Kwidzynie.
Prężnie działał na polu społeczno-kulturalnym.
Całą wojnę spędził w hitlerowskich obozach koncentracyjnych (Hohenbruch, Stutthof, Sachsenhausen i Gusen).
Po wojnie osiedlił się w Olsztynie, gdzie dalej działał prężnie na polu społeczno-kulturalnym.
Autor kilku książek beletrystycznych, które czasami podpisywał nazwiskiem "Andrzej Borowik".
Swoje obozowe przeżycia opisał w relacji "Droga do Polski" zamieszczonej w zbiorze "Pamiętniki nauczycieli z obozów i więzień hitlerowskich 1939-1945" (Czytelnik, 1962; fragmenty owej relacji, zatytułowane "Wakacje 1939", znalazły się także w zbiorze "Więzienna krata. Antologia pamięci 1939-1945", KiW, 1964).
Wybrane książki autora: "Burzom dziejów nie dali się zgnieść" (Wydawnictwo Morskie, 1967), "Chłopcy z Rzeczypospolitej Kwidzyńskiej" (Wydawnictwo "Pojezierze", 1968), "Prawo i pięść" (Wydawnictwo Łódzkie, 1971), "Z diabłami na ty" (Wydawnictwo Morskie, 1972), "Pod warmińskim niebem" (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1974).
- 23 przeczytało książki autora
- 39 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Analizując odczucia własne i kolegów dochodziłem do przekonania, jak niewiele trzeba człowiekowi, żeby poczuł się zadowolony czy nawet szczęśliwy. Trzeba mu tylko wpierw wszystko odebrać.
Analizując odczucia własne i kolegów dochodziłem do przekonania, jak niewiele trzeba człowiekowi, żeby poczuł się zadowolony czy nawet szczę...
Rozwiń ZwińWychowanie człowieka na podstawie przesłanek tylko biologicznych, pozbawione pierwiastków świadomej miłości do swego otoczenia, do własnej Ojczyzny, sprzyja pozostaniu na szczeblach homo animalis. Zubożenia o najszlachetniejsze pierwiastki człowieczeństwa nie jest w stanie zrównoważyć miłość do dobrobytu.
Wychowanie człowieka na podstawie przesłanek tylko biologicznych, pozbawione pierwiastków świadomej miłości do swego otoczenia, do własnej O...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE