Polski pedagog, pisarz i działacz kulturalny.
Absolwent UJ (filozofia).
Przed II wojną pracował jako dyrektor Gimnazjum Polskiego w Bytomiu, a potem Gimnazjum Polskiego w Kwidzynie.
Prężnie działał na polu społeczno-kulturalnym.
Całą wojnę spędził w hitlerowskich obozach koncentracyjnych (Hohenbruch, Stutthof, Sachsenhausen i Gusen).
Po wojnie osiedlił się w Olsztynie, gdzie dalej działał prężnie na polu społeczno-kulturalnym.
Autor kilku książek beletrystycznych, które czasami podpisywał nazwiskiem "Andrzej Borowik".
Swoje obozowe przeżycia opisał w relacji "Droga do Polski" zamieszczonej w zbiorze "Pamiętniki nauczycieli z obozów i więzień hitlerowskich 1939-1945" (Czytelnik, 1962; fragmenty owej relacji, zatytułowane "Wakacje 1939", znalazły się także w zbiorze "Więzienna krata. Antologia pamięci 1939-1945", KiW, 1964).
Wybrane książki autora: "Burzom dziejów nie dali się zgnieść" (Wydawnictwo Morskie, 1967), "Chłopcy z Rzeczypospolitej Kwidzyńskiej" (Wydawnictwo "Pojezierze", 1968), "Prawo i pięść" (Wydawnictwo Łódzkie, 1971), "Z diabłami na ty" (Wydawnictwo Morskie, 1972), "Pod warmińskim niebem" (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1974).
DYSKUSJE