Heinz G. Konsalik

Prawdziwe nazwisko: Heinz Günther. Używał również pseudonimów: Benno von Marroth i Jens Bekker.
Jeden z najbardziej "kasowych" (do jego śmierci ukazało się na świecie ok. 87 milionów egz. jego powieści) i płodnych (napisał 155 powieści - głównie sensacyjnych i wojennych) niemieckich autorów literatury popularnej. Sam utrzymywał, że jego rodzina wywodzi się z saksońskiej szlachty (rycerski ród von Günther z Augustusbergu), która zrezygnowała z tytułu w czasach wilhelmińskich.

Pierwszą powieść (o Dzikim Zachodzie) napisał w wieku 7 lat, a mając 16 lat pisał felietony do kolońskich dzienników. W 1939 roku wstąpił do Hitlerjugend i pracował w Gestapo. Po maturze dostał się na medycynę, ale wkrótce zaczął studiować teatr, literaturę i germanistykę. Podczas Drugiej Wojny Światowej był korespondentem wojennym we Francji, później trafił na front wschodni i został ranny pod Smoleńskiem. Po wojnie mieszkał z matką w Attendorn, gdzie został najpierw lektorem wydawnictwa, potem redaktorem gazety a następnie dramaturgiem. Pierwszą "dojrzałą" powieść wydał w 1948 roku ("Liebesspiel mit Jubilalar", potem ze zmienionym tytułem: Der Gentleman) podpisując ją nieskróconym pseudonimem: Heinz Günther Konsalik. Od 1951 utrzymywał się z pisarstwa, a po wydaniu powieści "Der Arzt von Stalingrad" (1956) stał się jednym z najbardziej popularnych autorów literatury rozrywkowej. Powieść ta została po 2 latach od wydania sfilmowana, ale też była przyczyną odmawiania autorowi wizy wjazdowej do ZSRR aż do 1987 roku.
Pisał głównie romanse i powieści wojenne, w których bohaterami byli niemieccy jeńcy w ZSRR. Zarzucano mu gloryfikowanie wojny. Odpowiadając na krytykę, określającą jego produkcję jako "rozterki serca w teutońskiej retoryce rodem z Landsera" (serii romansów dla żołnierzy frontowych), twierdził, że jest "pisarzem ludowym".
W rankingu najpopularniejszych pisarzy niemieckich w 1990 roku uplasował się na 3 pozycji po Güntherze Grassie i Johannesie Mario Simmelu. Kilkanaście jego powieści zostało sfilmowanych.