Henryk Nicpoń

Henryk Nicpoń o sobie: - We wszystkich życiorysach piszę: Urodziłem się w Stalowej Woli. Najpierw miałem zostać ślusarzem mechanikiem lub inżynierem potrzebnym Hucie Stalowa Wola. Później niewiele brakowało, abym został sędzią, adwokatem, notariuszem lub jakimś innym prawnikiem. Ukończyłem przecież Wydział Prawa i Administracji Filii UMCS w Rzeszowie.

Przyjaciele dopowiadają: - Pewnie tak by się stało, gdyby studiując prawo w Rzeszowie nie interesowało go poznawanie ludzkiej duszy i gdyby nie zaprzyjaźnił się z kilkoma literatami. Jan Grygiel, Wiesław Zieliński, Jerzy Janusz Fąfara i inni chyba nawet cenili jego pióro. W Klubie Dziennikarzy Studenckich w Rzeszowie, uważanym w latach 1978-1982 za jeden z najlepszych w Polsce, był bardziej uważany za literata niż dziennikarza. Andrzej Żmuda, znany w Polsce krytyk literacki, wprowadził go w świat poezji i nigdy nie wybaczył, że przekwalifikował się na dziennikarza.
Po studiach został dziennikarzem "Dziennika Ludowego". W tym czasie zdobył kilka prestiżowych nagród i wyróżnień w ogólnopolskich konkursach na reportaż. Uchodził za dziennikarza, który nie boi się nawet najtrudniejszych tematów. Po 1989 r. pracował m.in. w Nowinach, Gazecie Wyborczej, Dzienniku Polskim, Sztandarze Młodych, Kurierze Polskim, Super Nowościach i Radiu Rzeszów. Redakcje, zwłaszcza warszawskie, często zamawiały u niego reportaże o Bieszczadach.
Inni w życiorysie Henryka Nicponia podkreślają: W 2006 r. wydawnictwo AD OCULOS wydało jego bardzo ciekawy, filozoficzno-moralizatorski tomik poetycki "Zapach Maciejki". W 2007 r. Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu udostępnił turystom zwiedzającym i wypoczywającym w Bieszczadach zbiór jego najciekawszych reportaży pt. "Za wrotami cudów - opowieści bieszczadzki", w których można odnaleźć zagubiony świat zakapiorów, artystów, wierzeń i obyczajów oraz zapomnianych bohaterów. To samo wydawnictwo wydało w 2008 r. baśń historyczną „Lewiatan królowej Bony” będącą polską wersją wyprawy po złote runo, czyli ekspedycji polskiego magnata Jerzego Mniszcha po złoto Moskwy i koronę carską dla jego córki Maryny. Prawdziwy sukces osiągnął w 2009 r. po wydaniu „Tajemnic Soliny”, książki w której opisał zderzenie cywilizacji zabobonów i przesądów z cywilizacją wielkich budów socjalistycznych.