Anton Ingolič

Jestem świeżo po przeczytaniu książki. Mam ciarki na plecach. Mocno wciągającą i wzruszająca powieść. Ta historia jest żywa pomimo, że została wydana w Polsce w 1970 roku. Opowiada o siedemnastolatce, jej szkole, kolegach, nauczycielach, rodzicach. Ot zwykła obyczajówka. A jednak dramat bo ta młoda dziewczyna jest w ciąży. Nie znajduje ani jednej osoby w Jugosławii , z którą mogła by porozmawiać, poradzić się z tym trudnym przeżyciem. Rodzice nie mają dla niej czasu, koleżanki wolą bawić się na prywatkach. Jest sama i bardzo samotna a drobinka w jej ciele zaczęła się ruszać. Jelka wyjeżdża na wakacje do Paryża. Tam decyduje się na skok z wieży Eiffla. Czy znajdzie się ktoś, kto zrozumie młodą dziewczynę, czy jest szansa na normalne życie, na ciepły dom, na ludzi, którzy przyniosą ukojenie zranionej duszy Jelki? Piękna, wzruszająca - jest to powieść w której znajduję siebie. Bohaterka dużo myśli, mało mówi typowa introwertyczka, pilna uczennica. Nawet nie potrafię wyrazić szacunku do tej książki. Bardzo bym chciała, aby i inni w szczególności pedagodzy przeczytali powieść Antona Ingolica, aby "ubrali buty" "Siedemnastolatki".