Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisarz, teoretyk sztuki, grafik i malarz reprezentujący nurt ekspresjonistyczny.

Syn Leona Hulewicza, wielkopolskiego ziemianina, i Heleny z Kaczkowskich. Miał trzy siostry : Katarzynę[1], Stanisławę , Antoninę i trzech braci: Bohdana, Witolda i Wacława.

Do szkoły średniej uczęszczał, wraz z braćmi, w Trzemesznie. Za przynależność do tajnego Związku Samokształcenia i do Koła Towarzystwa im. Tomasza Zana został wyrzucony z gimnazjum. Stało się to przed ukończeniem sześciu klas. Groziła mu trzyletnia służba wojskowa w stopniu szeregowca oraz brak możliwości nauki na terenie Rzeszy Niemieckiej. W tej sytuacji Leon Hulewicz zażądał skreślenia syna z listy obywateli państwa pruskiego i rozpoczął starania o nadanie obywatelstwa austriackiego[2]. Trudności w uzyskaniu obywatelstwa austriackiego nie przeszkodziły Jerzemu Hulewiczowi w ukończeniu gimnazjum we Lwowie, a następnie rozpoczęciu studiów na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesora Unierzyńskiego i Stanisławskiego. W latach 1907 – 1910 studiował malarstwo w Paryżu i w Szwajcarii, a w roku 1913 w Monachium. Pierwszą wystawę prac malarskich i grafik miał w roku 1907.

W roku 1916 założył w Poznaniu, wraz z braćmi Bohdanem i Witoldem, Spółkę Wydawniczą „Ostoja”. 1 października 1917 roku, z inicjatywy i przy finansowym wsparciu Jerzego Hulewicza, ukazał się pierwszy numer dwutygodnika „Zdrój”. W latach 1917 - 1922 Hulewicz był jego redaktorem i kierownikiem artystycznym. W roku 1921 Jerzy Hulewicz, wraz z bratem Witoldem, był inicjatorem założenia poznańskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich.

W roku 1926 przeniósł się do Warszawy. W tym czasie współpracował z czasopismami „Kurier Poranny” i „Zwierciadło” . Podczas okupacji wydawał w Warszawie prasę podziemną. Zmarł nagle 1 lipca 1941 roku. Był żonaty z Wandą Karpińską.