Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1975
1951
Reportaż spod szubienicy Juliusz Fučík 
Książka poruszająca - chociaż zawiera mnóstwo wątków prokomunistycznych - główny bohater zachęca czytelników do pójścia w jego ślady oraz gloryfikuje przykłady małych wielkich komunistów. Jednak tak naprawdę ta książka nie jest tylko o tym, ponieważ człowieka nie można określić: religią, którą wyznaje, poglądami politycznymi czy rasą, na którą nie wpływu.
Według mnie reportaż ten opisuje człowieka zakochującego się raz po raz na nowo w swojej żonie, opowiada o dobru, które jest albo go nie ma niezależnie od poglądów politycznych, o tym jak człowiek dąży do pozostawienia po sobie spuścizny oraz o tym jak można zachowuję się przed śmiercią, co można myśleć i czuć.
Polecam tę książkę dla osób trochę zatraconych w naszej rzeczywistości , by móc wziąć oddech i skłonić umysł do refleksji.
Polecam z całego serca.
Reportaż spod szubienicy Juliusz Fučík
Nie pamiętam dlaczego nabyłem to wydawnictwo z 1949 roku, ale to jest warte pieniędzy.
Istnieje w literaturze nurt "obozowy", u nas silnie rozwinięty szczególnie w pierwszych latach powojennych. Ale nie słyszałem, żeby istniał w literaturze nurt "więzienno-śledczy" z czasów wojny. Jest to poniekąd zrozumiałe, bo mało kto, kto siedział w więzieniu śledczym gestapo, miał możliwość potem o tym pisać, a już pisanie na bieżąco "reportażu" to chyba jest wypadek jednostkowy Juliusza Fuczika. Tak wiele jest tu rzeczy godnych uwagi, począwszy od opisu śledztwa skończywszy na bezgranicznej wierze w komunizm. O wierze w komunizm pisało wielu, na przykład Jacek Kuroń w świetnej "Wierze i winie", ale zazwyczaj albo było to pisane po fakcie, z dystansu, albo w epoce stalinowskiej i najprawdopodobniej koniunkturalnie. A tu mamy wyznanie absolutnie nie koniunkturalne i na bieżąco. Bardzo daje do myślenia.
Poczytałem sobie o pośmiertnych losach Julisza Fuczika. Żona wydała jego notatki na gorąco w 1945 roku. Po 1948 roku w Czechosłowacji już komunistycznej Fuczik został "komunistycznym świętym" i katowano jego historią dzieci w szkołach. Oczywiście w 1989 roku wahało przechyliło się w drugą stronę i pomnik Fuczika zniknął z Pragi. Oczywiście, jak i u nas, szukano wszystkiego co podważyłoby znaczenie jego tekstu: wysuwano podejrzenia, że to nie może być oryginał (bo jakby go wyniesiono z więzienia gestapo),że jeśli to oryginał to na pewno zmanipulowany, że Fuczik był de facto agentem gestapo i że wcale nie zginął tylko uciekł do Boliwii (jak Butch Cassidy i Sundance Kid) z grupą esesmanów, no i jeszcze wiele innych oskarżeń i podejrzeń (np. że był agentem NKWD co jest o tyle niedorzeczne, że jako komunista pełnym sercem wszystko sam by opowiedział Kominternowi, gdyby go zapytano). A - jak twierdzono - jeśli to oryginał, to Fuczik chciał siebie ustylizować na Jezusa Chrystusa. Co do tego ostatniego to faktycznie pewne podobieństwo może i jest, ale wydaje mi się wynikać z pewnego podobieństwa okoliczności i chyba sam autor nie miał na to wpływu.
Co ciekawe, Juliusz Fuczik okazał się być całkiem odporny na "odbrązowienie". Laboratorium kryminalistyczne potwierdziło własnoręczność jego tekstów, wykluczyło także ingerencje osób trzecich w tekst. W pierwszym wydaniu co prawda dokonano pewnej redakcji ale raczej stylistycznej i nie zmieniającej treści ani wymowy. Nie potwierdzono obecności Fuczika w Ameryce Południowej ani na innych planetach. Pomnik (chyba już inny) znów pojawił się w Pradze. To też bardzo daje do myślenia.
