Adrienne Martine-Barnes

Krótka treść Opowieść zaczyna się w chwili,gdy Eleanor,dwudziestoletnia dziewczyna wychowana w XX wieku zostaje przeniesiona do XIII-wiecznego Albionu,który różni się jednak od tego znanego jej z historii,a ponadto zagraża mu śmiertelne niebezpieczeństwo:Cień,napełniający serca ludzkie strachem i złem,wyniszczający i bezlitosny.Na Eleanor spada ciężar uporania się z groźbą.Podejmując się nowego zupełnie zadania,zachowuje jednak swoiste poczucie humoru... Tyle z opisu.Ja tam tego humoru nie dostrzegłam,widziałam raczej bierność bohaterki i przyzwolenie na wszelkie wymuszone na niej działania. Bohaterka: Eleanor jest dziewicą.Dzięki temu może władać magicznym Ognistym Mieczem.Całe jej dotychczasowe życie przygotowywało ja niejako na walkę o dominacje dobra.Jej rodzicami byli irlandzki etnograf,zajmujący się spisywaniem różnego rodzaju mitów,legend i obrzędów i angielska uczona zajmująca się folklorem.Eleanor nie ma własnego życia,pomaga rodzicom w ich pracach badawczych. Bohater: Trudno tu wyodrębnić jednego bohatera ,jednak na pierwszy plan wysuwa się Doyle,syn wężycy Orphiany,półbóg,zmiennokształtny.Czuje on,że jego przeznaczeniem jest władanie Ognistym Mieczem, by to jednak mogło mieć miejsce należy seksualnie zaspokoić Eleanor. :lol: Łaskawie więc zgadza się na ślub z nią,a ona jak zwykle ze spokojem przyjmuje to co zesłał jej los. Romans: Typowego związku romantycznego trochę tu brakuje,nie znaczy to jednak,że bohaterowie nie są jakoś ze sobą związani.Eleanor z cnotki,którą była w XX wieku tutaj nagle rzuca się w jeden związek za drugim.Na początku wiąże się z boginką Sal ,jest to jednak tylko krótkie interludium.Do końca jednak czuje do niej pewną słabość.Następnie wiąże się z Doylem,jest to początkowo małżeństwo wymuszone.które z biegiem czasu zmienia się w miłość.W międzyczasie Eleanor jest molestowana przez demonicznego sługę Ciemności,którego zabija.Jej małżeństwo kończy się tragicznie-jej mąż ginie w czasie oswobodzenia z magicznego więzienia następcy tronu,Artura.Sama Bohaterka okazuje się być brzemienna.Zaraz po śmierci męża zostaje zgwałcona przez swojego szwagra,który to nie tyle pożąda jej co miecza.Eleanor szybko tłumi podniecenie,nie chce bowiem by o właśnie Baird mógł zdobyć władze nad mieczem.Zaraz po tym wydarzeniu wiąże się z Arturem;nie kocha go jednak,ale szuka mężczyzny który jest na tyle dojrzały by bronić jej przed niechcianymi zakusami Bairda.Pozostaje w związku z Arturem aż do czasu narodzin swojego syna,wtedy też powraca do niej z zaświatów Doyle. Moje uwagi dotyczące książki: Brakowało mi w niej wyraźnego wstępu,opisu ,w jaki sposób Eleanor znalazła się w alternatywnym świecie.Irytował mnie fatalizm bohaterki,która beż żadnych sprzeciwów poddawała się biegowi wydarzeń od czasu do czasu przeklinając boginię Brygidę,która ją w to wszystko wciągnęła.Zresztą to płynięcie z prądem jest też widoczne w jej odczuciach po gwałcie "Przez chwilę zastanawiała się czemu właściwie gwałt zadany jej przez Bairda nie skończył się czymś gorszym,na przykład szokiem,zrozumiała jednak że wszystkie odczucia zostały skutecznie stłumione przez gniew,który nie pozwolił przeważyć odzywającej się depresji i poczuciu winy." "-Gdy skończę z tym wszystkim-pomyślała-wpadnę się w ciągnące się tygodniami załamanie nerwowe.Zasłużyłam sobie na to." Zbyt wiele było też wtrętów dotyczących nie tylko mitologii celtyckiej,greckiej i egipskiej ale też liryki angielskiej i irlandzkiej oraz literatury sf od Tolkiena po Nortona.Chwilami czułam że powinnam odłożyć tę książkę i zająć się studiowaniem historii Anglii,mitologią i innymi książkami które pozwolą mi na właściwe docenienie tej właśnie powieści. Mimo tych wszystkich uwag książkę oceniam na mocne 4.Sama bym pewnie po nią nie sięgnęła,zrobiłam to dopiero po namowie znajomej.