Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten aktor wyróżniał się na scenie filmowej. Zdecydowany, momentami obcesowy, niezwykle wyrazisty. Wkładający bardzo dużo pracy w przygotowywane role, jakby był niepewny swoich umiejętności. Ten wysiłek procentował, bo każdy z widzów będzie w stanie bez trudu wyrecytować choćby trzy najlepsze role: Robert Fornalski, Nikodem Dyzma, Stanisław Anioł. Każdy film scenicznie z innej epoki, a każda rola zagrana odmiennie, z nadaniem cząstki własnej osobowości. Do tego panteonu dodałbym jeszcze trochę zapomnianą, ale mocną rolę Rafała Skoneckiego w „Prywatnym śledztwie.” Z biografii wynika, że podobnie było z pracą na scenie teatralnej, która stanowi przeważającą część tej książki. Grać tak, aby pot aktora dotarły do pierwszego rzędu publiczności. A w tle niezbyt higieniczny tryb życia, problemy alkoholowe. Duża dawka egocentryzmu, popadania w konflikty, ale i umiejętność korzystania z życia. I to przekonanie, że na wszystko będzie czas. Dlatego takim zaskoczeniem była diagnoza o rozwijającej się chorobie i wiążące się z tym odwieczne pytanie, ile czasu zostało… To nie tylko opowieść aktorskim życiu, ale również o trudnym charakterze, problemach w kształtowaniu więzi emocjonalnych i rodzinnych. Książka, która wpadła w moje ręce to uzupełnione drugie wydanie, edytorsko lepiej wydana od wcześniejszego „I tak będę wielki”, w poręcznym formacie. Interesujące podsumowanie niebanalnej kariery.