Stephen Joseph

Jest to wyjątkowo dobrze skrojona książka o tym, czym jest autentyczność i dlaczego warto o nią dbać. A nie łatwa to rzecz… jak wiadomo! Chociażby, coraz częściej dochodzi do tego, że kreujemy kompletnie nieadekwatny obraz i stan nas samych – ma to miejsce np. w świecie wirtualnym. Przyczynia się do tego choćby FB, Youtube, Tik-Tok itp. Mamy tu bardziej formę kreacji i ułudy… Po za tym wiele osób walczy na rozlicznych polach, za każdym razem przywdziewając inną maskę lub zbroję. Gubimy się w tym. Różne środowiska, grupy, a nawet rodzina… wymuszają na nas pozbywanie się siebie. Ostatecznie nierzadko tracimy kontakt z tym, co można nazwać nami samymi. Zatracamy się! Już nie bardzo wiemy, kim jesteśmy i czego pragniemy. Gramy role. Dopasowujemy się. I rozpadamy się… Autor zachęca nas do zatrzymania się w tym zapędzeniu. Do analizy. Namysłu. Do uspokojenia… A jednocześnie do działania bardziej spontanicznego, harmonijnego i pełnego empatii. Udawanie kogoś, kim się nie jest, zawsze bywa energetycznie trudne – wyczerpuje i frustruje. Najgorsze są oczywiście toksyczne środowiska tłumiące w nas spontaniczność i prostolinijność, a więc środowiska, w których jesteśmy nieustająco hamowani i oceniani, traktowani schematycznie, lubiani i kochani tylko warunkowo… Są to środowiska, w których istnieje realna szansa odrzucenia albo doznania przez nas jakiejś szkody. W nich bywamy tłamszeni i potrząsani. Tymczasem relacje międzyludzkie winny być oparte na zaufaniu i akceptacji, i to akceptacji bezwarunkowej, oraz na szacunku i nienaruszaniu godności, na poszanowaniu mienia cudzego i własnego, a także otwartości światopoglądowej. Podobnie dzieci powinny być kochane bezwarunkowo, to jest… nie za dobre stopnie, za ładny wygląd itp., ale mądrze, za to że są, kim są. To baza, aby nie zagubić autentyczności. Chodzi o szczerość… i środowisko przyjazne, zaciekawione, nieosaczające. Co to jednak znaczy naprawdę akceptować kogoś bezwarunkowo? Czy należy dzieci kształtować, korygować, czy karcić? …a może puścić samopas? Jak zakreślać nieprzekraczalne granice, jak szanować odmienność i działać jako lider, przyjaciel, towarzysz, partner, rodzic, pracownik, artysta? Kim być, a kim nie dawać się stwarzać… O tym właśnie wspomina tekst. Muszę przyznać, że lektura książki sprawiła mi dużą przyjemność. No może tylko część z ćwiczeniami wydała mi się trochę zbędna… ale to kwestia gustu. Samo słowo autentyczność jest też nadmiernie odmieniane na wielu stronach przez wszystkie przypadki, co może trochę denerwować… Czasami miałem też wrażenie drobnego rozstrojenia i braku konsekwencji w wyrażanych przez autora zasadach, myślach i prawidłach, ale to może tylko pozór – uściślenia prezentowane w tekście ostatecznie stanowiły solidną i spójną całość – oczywiście z grubsza. Przykładem niekonsekwencji jest np. z jednej strony zachęta do pozwolenia sobie na bycie zwyczajnym banalnym człowiekiem z wadami lub niemocami, a z drugiej dążenie, choćby w części ćwiczeniowej, do bycia super-bohaterem radzącym sobie ze wszystkim. Nie mniej wartościowa to publikacja; taka do przeczytania i przemyślenia. Jest to poniekąd manifest humanizmu i pochwała bycia sobą, zachęta do nie udawania i pozostawania człowiekiem koherentnym i szczerym. Samo życie pozwala nam poznać kim jesteśmy. Możemy uczyć się siebie na wielu płaszczyznach. Znajdować w sobie siłę, zalety, mocne i słabe strony. Nasza samoocena i poczucie kim jesteśmy powinna być ugruntowana na polu doświadczalnym. Autentyczność to stan dynamiczny, to swego rodzaju droga, którą warto kroczyć. I choć to nie jest aż tak odkrywcze, że spójność tego co myślimy, mówimy, czego pragniemy i co robimy warunkuje nasze zadowolenie i kształtuje nasze życie. Lepiej jest nie udawać niczego i nikogo, a żyć w zgodzie z sobą i własnym, akceptowanym zestawem wartości oraz z szacunkiem, empatią i otwartością do innych. Dobrze być swoją najlepszą wersją, wersją szanującą i ceniącą drugich oraz siebie. Dobrze też, gdy mamy kogo kochać i ten ktoś nas wspiera, szanuje i nie ogranicza; kocha nas i ceni bezwarunkowo, ale mądrze w oparciu o to kim jesteśmy naprawdę, a nie w oparciu o ściemę.