Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jerzy Myśliński
![Jerzy Myśliński](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-author-140x200.jpg)
6
6,6/10
prof. dr hab., historyk dziejów politycznych oraz mediów XIX i XX w. W latach 1974-1994 redaktor naczelny „Rocznika Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego" i „Kwartalnika Historii Prasy Polskiej", członek redakcji „Rocznika Historii Prasy Polskiej". Jego dorobek naukowy obejmuje historię polityczną XIX i XX wieku, historię prasy polskiej, radiofonii i telewizji.
6,6/10średnia ocena książek autora
24 przeczytało książki autora
18 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Kalendarium polskiej prasy, radia i telewizji. wyd III
Jerzy Myśliński
7,0 z 1 ocen
4 czytelników 0 opinii
2012
Humanistyka polska w latach 1945-1990
Jerzy Myśliński, Urszula Jakubowska
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2006
Ruch robotniczy na ziemiach polskich
Jerzy Myśliński, Feliks Tych
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
2002
Studia nad polską prasą społeczno-polityczną w Zachodniej Galicji: 1905-1914
Jerzy Myśliński
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1970
Grupy polityczne Królestwa Polskiego w zachodniej Galicji 1895-1904
Jerzy Myśliński
7,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
1967
Najnowsze opinie o książkach autora
Dzieje prasy polskiej Wiesław Władyka ![Dzieje prasy polskiej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/64000/64989/352x500.jpg)
6,4
![Dzieje prasy polskiej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/64000/64989/352x500.jpg)
Wbrew temu, co może sugerować tytuł, pozycja ta stanowi jedynie zwięzły zarys dziejów polskiej prasy. Jest dobrą książką dla osób niezorientowanych w tematyce, gdyż zawiera podstawowe informacje z dziedziny prasoznawstwa. Jej celem jest popularyzatorstwo wiedzy o prasie, o czym świadczy m.in. brak przypisów bibliograficznych oraz nieco swobodna forma prowadzenia narracji.
PLUSY I MINUSY:
[+] Napisana jest stosunkowo prostym, klarownym językiem;
[+] wdraża w tematykę polskiego prasoznawstwa - można dowiedzieć się, jak pozyskiwano informacje prasowe, do kogo były adresowane poszczególne tytuły prasowe, z jakim spotykały się odbiorem społecznym, wreszcie autorzy oceniają polską prasę na tle obcych państw, skąd niejednokrotnie czerpano inspirację, itd.;
[+] zawiera na końcu indeksy tytułów prasowych oraz literaturę uzupełniającą dostępną do 1988 roku;
[+/-] część napisana przez prof. Łojka jest prawdopodobnie niedopracowana wskutek jego śmierci, a mimo to została wydana w takiej formie, w jakiej zdołała powstać w dwa lata przed jego śmiercią;
[-] tytuł jest mylący, obiecuje więcej niż można znaleźć w książce;
[-] niektóre aspekty są omówione wręcz skąpo;
[-] jak na popularnonaukową pozycję układ graficzny nie jest zachwycający.
Dzieje prasy polskiej Wiesław Władyka ![Dzieje prasy polskiej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/64000/64989/352x500.jpg)
6,4
![Dzieje prasy polskiej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/64000/64989/352x500.jpg)
Z uwagi na upływ czasu temat mocno się zdezaktualizował. Tak jak i pozycja prasy drukowanej. Dziś pierwszym źródłem informacji są internet (szczególnie dla wykształconych i młodych) oraz telewizja (dla pozostałych). Ilość tytułów prasowych maleje z każdym rokiem, a pandemia tylko zdynamizowała ten proces.
Tymczasem u schyłku PRLu powstało popularnonaukowe opracowanie historii polskich gazet "i czasopism". Całość składa się z sześciu rozdziałów, z których dwa pierwsze napisał Jerzy Łojek, a kolejne na przemian Jerzy Myśliński i Wiesław Władyka. Każdy z nich jest opracowany metodą „od ogółu do szczegółu” i zawiera podstawowe przydatne informacje jeśli chodzi o tytuły, ich ilość, zasięg, kolportaż, charakter etc. Książka powstała pod koniec komuny, więc struktura rozdziałów o prasie polskiej w tym czasie jest prawidłowa, czyli z komunistami na końcu segmentu politycznego. Gorzej w ostatniej części, zatytułowanej „Polska Ludowa”, ale i tak lepiej, niż gdyby taką książkę wydano 10 lat wcześniej.
Wewnątrz znajduje się wiele ciekawych informacji, przydatnych osobom interesującym się historią. Jest także wiele zdjęć, minimalna bibliografia (literatura uzupełniająca),trochę tabel z danymi statystycznymi, indeks tytułów i nazwisk. Druk drobny i bardzo gęsty (wiadomo, czas kryzysu).
Pozycja ciekawa, aczkolwiek o coraz bardziej archiwalnym charakterze.