Marilyn French

Paskudna okładka. Całe szczęście, że zaintrygował mnie tytuł, a potem opisy książki znalezione w necie, bo wyglądem by mnie zdecydowanie nie przyciągnęła. Autorki nie znałam wcześniej, a wygląda na to, że warto się z jej postacią nieco zapoznać. Czytajcie, naprawdę warto. Świetna pro-feministyczna pozycja. Może dla osób uświadomionych to nie będzie żadna seria odkrywczych myśli, jednak sposób zebrania wszystkich tych tematów w jednej powieści i ukazania sytuacji kobiet w męskim świecie jest udany i wciąż taki potrzebny, aktualny, mimo że książka napisana w 1977 roku. Sam klimat książki przywodzi mi na myśl coś takiego, jakby narratorka opowiadała nam te wszystkie splatające się ze sobą historie, siedząc z nami przy stoliku i kurząc papierosy, z drinkiem pod ręką, z przymrużonymi oczami, zaciągając się i wydmuchując dym raz po raz, z takim teatralnym spokojem połączonym z pewnością siebie wypracowaną przez doświadczenia życiowe. Poza tym, ta książka jest w moim odczuciu bardzo filmowa. Myślę, że dobrze by się nadawała do zekranizowania, może w formie serialu obyczajowego. Może to zabrzmi absurdalnie, ale w wielu momentach, zwłaszcza na początku, kiedy czytałam dialogi, to w mojej głowie rozbrzmiewało coś takiego, jakby echo tekstów w oryginale po angielsku aktorskimi głosami (z takim brzmieniem jak ze starych amerykańskich filmów),a na tym nakładał się głos lektora, czytającego polską wersję, którą miałam przed oczami. Dziwne wrażenie, chyba rzadko mi się coś takiego zdarza przy czytaniu, ale tu było bardzo silne. Dużo trafnych uwag, spostrzeżeń, celnych stwierdzeń. Na pewno warto do niej kiedyś wrócić, zwłaszcza, że czytając po raz pierwszy, nie do końca się rozumie pewne początkowe fragmenty, ale znając już całość, można z nich pewnie jeszcze więcej wyłapać. Cholernie dobra książka, polecam.