Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2010
Bunt na sprzedaż. Dlaczego kultury nie da się zagłuszyć Joseph Heath 
Pierwsza część książki z rozdziałami "Narodziny kontrkultury", "Freud w Kalifornii", "Być normalnym", "Nienawidzę siebie i chcę kupować", "Bunt w skrajnym wydaniu" jest dość ciekawym opisem wchłaniania kontrkultury przez mainstream i paroma interesującymi tezami. Za tę część oceniłabym książkę jako bardzo dobrą.
Natomiast druga część jest manipulatorską polemiką z ruchami antyglobalistycznymi, z Naomi Klein, broniącą kapitalizmu obłudną wizją dobrego rynku, któremu przydałoby się tylko więcej regulacji. Są w niej miejsca, które wywołują zgrzytanie zębów - duchowość Wschodu jest "obalona" na przykład tym, że autor był w Hongkongu i miał "pozakupowego kaca"!(sic!)
Ledwo przebrnęłam przez tę część do końca - autor/autorzy (nie wiadomo, specjalnie nie wiadomo który autor pisał które fragmenty, którą część?)głoszą swoje tezy bez większej znajomości tematu, manipulują danymi i wykonują jakieś dziwne logiczne przeskoki, które miałyby udowodnić wspaniałość naszego globalistycznego kapitalistycznego systemu, w którym na przykład problem biedy w kontekście postulowanego przez autora/autorów wzrostu cen za energię i wykorzystanie zasobów jest "w tym kontekście źle ulokowany. Zapewnienie wszystkim taniej energii, żeby zagwarantować, że ubogim nie odetną ogrzewania w środku zimy, to przepis na ogromne marnotrawstwo"!!!!
Bunt na sprzedaż. Dlaczego kultury nie da się zagłuszyć Joseph Heath
Książka otworzyła mi oczy na pewne sprawy i uznaję ją jako jedną z najważniejszych pozycji, które przeczytałam.
Zawsze uważałam samą siebie za buntowniczkę, a tu proszę, ktoś podkopuje podstawy moich ideałów. I mimo, że wciąż daleko mi do totalnej konformistki, to książka ta zmieniła moje zdanie na wiele tematów. Bo przecież, gdy się trochę głębiej zastanowić, to rzeczywiście każdy bunt jest na sprzedaż, i chcąc nie chcąc staje się częścią rynku, częścią rywalizacyjnej konsumpcji. W gruncie rzeczy, według autorów, buntem mogłoby być jedynie przeciwstawienie się tej ostatniej, a więc zakupy- tak, ale nie po to, żeby komuś udowodnić, że jesteśmy lepsi. A więc podsumowując bunt to nie kontrkultura, tylko w pewnym sensie konformizm.
Pozycja bardzo ciekawa, zmuszająca do przemyśleń i zmian we własnych poglądach.
