Michał Wojciechowicz

Od zawsze myślałam, że pierwszy milion trzeba ukraść…. A tu TAKA Niespodzianka!! Książkę tą otrzymałam jako jedna z niewielu (?) pierwszych recenzentów… Mówią, że darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda… U mnie to nigdy nie miało zastosowania! A nuż ktoś chce mi podrzucić zgniłe jajo… Do tematu tej konkretnej książki podeszłam więc z nieufnością, tym bardziej, że jej opis wskazywał na jakąś rzewną historyjkę typu Gray – k**wa! Erotyk dla ubogich. Myślę więc sobie, trudno, skoro dałam się namówić – jakoś to rozchodzę…. Wyobraźcie więc sobie, jakie było moje zdziwienie, kiedy już kilka pierwszych kartek postawiło mój czujnik świetnej zabawy do pionu! A Mówiła Babcia: Nie oceniaj książki po okładce…. Ani po opisie dopowiedziałam sobie … Racje miała skubana jak nic! No i zarwałam nocke przez Michała i jego Walkę o brokat! Walka była i ze śmiechem i z podnieceniem… bo to zboczone książysko, że hoho! Św. Mikołajowi by się broda zwinęła! Język cięty, ostry , k**ami doprawiony i h**ami o! przepraszam; k**asami! I to taaaaakich rozmiarów! A i wątek kryminalny się znalazł z dupowatym komisarzem ( co powie Ryba ;DDD ) ścigającym milionerów ( ja cię! Zabić bogatych!!) Kochani, Alek Rogoziński przy tym wysiada!! Tak w ogóle to mucha nie siada! Taka niby banalna historyjka, ale opowiedziana w taki sposób, że majty spadają i szczęki można w butach szukać, no i ze śmiechu – uważajcie! bo popuścić można. Dla mnie Petarda! Tak, że Panie Wojciechu…. Czekam na kolejna taką książkę!