Andrzej Jakubik

Antoni Kępiński (1918-1972) to wybitny psychiatra, myśliciel, do śmierci związany zawodowo z Krakowem. O jego osobie dowiedziałem się jakiś czas temu przy okazji artykułu w jakimś czasopiśmie. Wydał mi się ciekawą postacią i tak sięgnąłem po jego biografię. Nie będę tu nawet próbował nakreślić jego sylwetki- jest to osoba zbyt złożona charakterologicznie i wielowymiarowa. Jego życie było bardzo rozmaite- przeżył wojnę i dwa obozy koncentracyjne. Kształcił się w Polsce i w Szkocji. W swojej twórczości na tematy psychiatryczne pisał niczym artysta, widząc i rozumiejąc wiele aspektów w bardzo oryginalny, nowatorski sposób. Stronił jednak od rozgłosu i łatwej kariery jako lekarz. Zasłynął z prawdziwie partnerskiego podejścia do pacjentów. Zawsze też brakowało mu pieniędzy, bo pożyczał je innym, którzy w jego rozumieniu bardziej ich potrzebowali. O tym i jeszcze o wielu innych rzeczach mówi część I pt. „Człowiek.” Część II „Dzieło” jedynie pobieżnie przejrzałem ze względu na zbyt naukowy język. Jednak i tak udało mi się wyłapać kilka ciekawych spostrzeżeń. Dodam jeszcze tylko, że profesor nie tylko pracował w Krakowie ale również mieszkał tam w dorosłym życiu. Koło jego mieszkania na ulicy Warszawskiej niejednokrotnie przechodziłem, nawet nie wiedząc, że kiedyś mieszkała tam tak ciekawa postać. Polecam gorąco. Ocena bardzo dobra.