Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać189
- Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik3
- Artykuły„Historia sztuki bez mężczyzn”, czyli mikrokosmos świata. Katy Hessel kwestionuje kanonEwa Cieślik11
- ArtykułyMamy dla was książki. Wygraj egzemplarz „Zaginionego sztetla” Maxa GrossaLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Philip Beard
1
7,4/10
Pisze książki: literatura młodzieżowa
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,4/10średnia ocena książek autora
39 przeczytało książki autora
30 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Droga Zoe Philip Beard
7,4
Idealna historia dla nastolatków zmagających się z traumą po nagłej utracie rodzeństwa.
„Droga Zoe” to poruszająca opowieść dla młodzieży (i nie tylko!) Philipa Bearda wydana przez Nową Baśń. Obok książki nie da się przejść obojętnie. Przy czytaniu towarzyszą ogromne emocje. Wyciska łzy i zmusza do refleksji.
Książka ta napisana jest w formie listu do tragicznie
zmarłej siostry.
Piętnastoletnia Tess traci siostrę, która ginie pod kołami samochodu. Nie potrafi pogodzić się ze śmiercią małej siostrzyczki, więc pisze do niej list, w którym zawiera bardzo osobiste wyznania. List ma być formą terapii, próbą pogodzenia się z tragicznym losem. Powieść jest połączeniem wspomnień o małej Zoe z głębokimi przemyśleniami. Książka napisana jest ckliwym językiem, bo jak inaczej opisać uczucia towarzyszące po śmierci małej istoty. Już od pierwszych stron można spodziewać się nostalgicznego nastroju.
„Mój przypadek jest prosty- ciebie już nie ma, a ja nigdy nie będę taka sama. Nigdy”
Autor pokazuje jak z traumą i nagłym rozstaniem z najbliższą osobą radzi sobie nastoletnia Tess, która będąc w okresie życia, w którym straciła siostrę, powinna czerpać jak najwięcej z nastoletniego życia, bawić się, ale już na pewno nie walczyć z rozterkami związanymi ze śmiercią. Mimo tak młodego wieku, przemyślenia Tess były bardzo dojrzałe, co początkowo mnie dziwiło- ale trauma czasami zmusza do szybszego dorastania.
„Droga Zoe” to opowieść nie tylko o żałobie i o poczuciu winy ale również o dorastaniu, pierwszej miłości, relacjach rodzinnych, przyjaźni i o odkrywaniu tego co jest najważniejsze, a często tego nie dostrzegamy.
Książka nie jest łatwą i szybką lekturą. Mimo, że czyta się szybko to jednak należy się nad nią głębiej zastanowić, zatrzymać, przemyśleć sens życia. Treść, rozpacz opisana na łamach książki uderza czytelnika od środka. Odczuwa się całym sobą smutek, gorycz, samotność i ubolewanie.
Polecam książkę każdemu, kto lubi się wzruszać podczas czytania, a gwarantuję, że o tej historii na pewno prędko się nie zapomni.
"Yerbo Poczytalni"
https://www.facebook.com/YerboPOCZYTALNI
Droga Zoe Philip Beard
7,4
Już po samym bookstagramie możecie zauważyć, że w tym roku zachodzi wiele zmian w moim życiu. Zmieniły się moje priorytety, a co za tym idzie musiałam podjąć kilka trudnych decyzji.
I cieszę się, że to właśnie tę książkę czytałam, gdy podejmowałam decyzje, ktore przekładałam od dłuższego czasu.
„Droga Zoe” jest książką niezwykle poruszającą. Tytułem, który sprawia, że czytelnik zaczyna myśleć o wszystkim. A właściwie o TYM wszystkim. Cokolwiek to dla niego jest.
Książka porusza ważne i trudne tematy. Głównym wątkiem jest żałoba. Dalej pojawia się próba samobójcza, depresja i poczucie dojmującego niezrozumienia. Dlatego też uważam, że wydawca popełnia błąd w żaden sposób nie informując o tym czytelników. Jak wiadomo, czytelników jest masa i nie każdy znajduje się na takim etapie życia, że jest gotowy na taką lekturę. Dla mnie ta książka była idealna na moment, w którym obecnie się znajduję, bo wpasowała się w refleksyjny nastrój, który w ostatnim czasie mnie ogarnia. I jestem jej wdzięczna za to, że dzięki niej spojrzałam na wiele rzeczy z zupełnie innej strony.
Ponadto książka jest napisana w taki sposób, że się przez nią po prostu płynie. Ja nawet nie czułam kiedy najpierw przeczytałam jej połowę, a potem nagle zamknęłam. Może jest to zasługa śmiechu, łez i złości, które ten tytuł we mie wywołał? Nie mam pojęcia, ale ja ją po prostu połknęłam.
Czy polecam? Totalnie i absolutnie tak. Jednak nie każdemu. Książka jest ciężka w swojej tematyce i niestety może być zbyt ciężka dla niektórych odbiorców. Dlatego też zanim po nią sięgniecie lub komuś ją podarujecie, musicie mieć na uwadze poruszaną przez nią tematykę.