Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Senne uliczki małego miasteczka kryją w sobie historie, o których mówić można tylko szeptem”. Zgubiliście się kiedyś w lesie? Albo w supermarkecie? Jeśli tak, to wiecie jak to jest, błądzić, kluczyć, mylić drogę, snuć się, szwendać.. Kręcić się w kółko. Mijać wciąż te same miejsca, ale za każdym razem zauważać nowe szczegóły. Autorka książki „Bliżej niż dalej” zaprasza nas na „spacer” po małym miasteczku/wsi/osadzie – bez nazwy. Wbrew pozorom łatwo tu się zgubić.. To miejsce może być „wszędzie i nigdzie”, pozornie sielskie anielskie, a skrywa tak wiele tajemnic.. Tu, bicie kościelnego dzwonu wyznacza rytm życia mieszkańców. A idąc niewybrukowaną drogą ma się idealny widok na kościół, cmentarz, dom burmistrza i lekarza, pola uprawne, łąki, sady i las. Można przysiąść w cieniu dębu i delektować się ciszą. Można pokolebać się na huśtawce, zaciągnąć się zapachem kwiatów.. Można spotkać tu ludzi targanych niepewnością i bezsilnością, przepełnionych winą i nadzieją. Osoby, którym ciążą wspomnienia i takie, którym dokucza obawa o przyszłość. Żyje tu „zamknięta” społeczność przesiąknięta przesądami i zabobonami, ale znajdzie się też nie jedna „czarna owca”.. To małe miasteczko, więc łatwo spotkać tych samych ludzi wiele razy. Poznać fragment ich codzienności, ich myśli, marzenia, nadzieje, bolączki.. „Bliżej niż dalej” to pełna nostalgii, klimatyczna proza o życiu i przemijaniu, o czasie i ,,niedoczasie". Nieszablonowa historia podarta na skrawki myśli i przeżyć wielu osób, okraszona ich indywidualną perspektywą. Można z niej zaczerpnąć jak ze studni i posmakować, bardziej przesiąkniętego goryczą, niż słodyczą, życia w miejscu, jakich jeszcze dziś jest wiele.. Polecam.