Erzsi Sandor

instagram.com/majuskula Są takie książki, które poruszają temat trudny, a jednocześnie sprawiają, że czytelnik czuje wypełniającą go nadzieję. Oto autentyczna historia niewidomego syna i jego matki, która robi wszystko, aby mu pomóc, tworząc z niego człowieka samodzielnego, zdolnego do satysfakcjonującego życia, mimo realnych trudności. Absolutnie zachwyciło mnie poczucie humoru dwójki narratorów (możemy spojrzeć na sprawę z obu perspektyw — matki oraz dziecka). Z ich słów płynie dystans do siebie, świadomość popełnianych błędów, ale również niezaprzeczalnych sukcesów. W trakcie lektury wyłonił się obraz ludzi doświadczonych przez los, lecz pokazujących, że warto walczyć o lepsze jutro. Trąci banałem? Pewnie tak, ale ja naprawdę wierzę naszym bohaterom. Praca Erzsi przyniosła owoce, wbrew chwilom zawahania, upadkom, wielu przeciwnościom. Chciałabym móc osobiście poznać tę wspaniałą kobietę, która mi uświadomiła, że czasem nie należy chować się w bezpiecznym kokonie. Trzeba wyjść naprzeciw swoim zmaganiom, stawić im czoła. Nawet wtedy, gdy nie wiemy, czego tak naprawdę możemy się spodziewać. Serdecznie polecam wszystkim osobom, które nie boją się wzruszeń. Bardzo się cieszę, iż podobne książki trafiają na nasz rodzimy rynek, w przystępny i mądry sposób przedstawiając codzienność osób z niepełnosprawnościami oraz ich rodzin. Bez infantylizowania, a poprzez wgląd w realne życia.